Door Frits Hendrik Emmerik

Enkele maanden geleden besteedde Dagblad070 aandacht aan het dynamisch kustbeheer dat de verschillende belanghebbenden op het duingebied van Den Haag toepassen. Daar waar het duingebied breed genoeg is, werd de overgang tussen duinen en strand vrijgegeven voor het publiek. Nu de afrastering langs het Noorderstrand wordt hersteld, lijkt dit beleid weer van de baan.

In het duingebied zijn veel partijen verantwoordelijk voor zowel de natuur als voor de kwaliteit als waterwering. Veiligheid valt onder Rijkswaterstaat en het Hoogheemraadschap van Delfland. Zij beheren de Kustlijnzorg. De duinen behoren ook tot de Natura 2000 gebieden, waarvoor de Provincie Zuid Holland verantwoordelijk is. Dan is het duingebied aan het Noorderstrand als waterwingebied eigendom van Dunea. Deze partijen moeten samen zorg dragen voor de natuur in een gebied dat ons tegen het volgens velen stijgende zeewater moet beschermen.

De eerste verklaring voor het verwijderen van de verbodsborden en de afrastering tussen strand en duinen kwam er op neer dat sedimentverplaatsingen bijdragen tot meer natuurlijke ontwikkeling van het kustlandschap. Het resultaat was tweeledig. Naast een meer robuuste en veiliger kust zou het een grotere diversiteit in habitats, flora en fauna opleveren.

De Haagse bevolking leefde altijd met het idee dat het banjeren in de duinen het helmgras vernietigt, waardoor het zand verstuift en de waterwerende kwaliteit achteruit gaat. Net nu de nieuwe aanpak bekend raakt en de recreanten zich massaal in de duinen begeven, wordt de verdwenen afrastering weer in ere hersteld. Is dat het einde van het gezamenlijk gedragen Dynamisch Kustbeheer? Misschien kunnen de verantwoordelijke instanties met een standpunt komen en de regelgeving en handhaving helder formuleren. Al te dynamisch beleid roept louter vraagtekens op.