Hoe gevaarlijk is het als je over boeven schrijft? Best wel gevaarlijk, gezien de recente berichten over zaken die misdaadjournalisten overkomen. Journalisten die schrijven over het criminele circuit. Over boeven en hun daden. Over de misstanden in de maatschappij. 
 
Als journalist schrijf je niet zomaar iets op. Je onderzoekt eerst. En juist tijdens dat onderzoeken moet je praten met mensen die betrokken zijn bij het item waarover je je verhaal wil doen. In het geval van misdaadjournalisten zijn dat inderdaad soms heuse criminele activiteiten en misdadigers. Dat dat niet altijd van een leien dakje gaat en journalisten zichzelf daar nogal eens mee in gevaar brengen, lijkt een inkoppertje. Ze zoeken het immers op. 
 
Alles voor het verhaal
 
Alles voor het verhaal, zou je als buitenstaander denken, maar zover gaat niet iedere misdaadjournalist en Jan Meeuws zeker niet. 
 
Toch is het niet te rechtvaardigen dat deze journalisten regelmatig worden bedreigd, alsook hun gezin. Dat is best alarmerend. En het schokte NRC-misdaadjournalist Jan Meeus. Vooral dat collega John van den Heuvel werd bedreigd na een publicatie over No Surrender, de motorclub. 
 
Daar kun je je met nauwelijks tegen wapenen, zo lijkt het. Politie kan ingrijpen als je wordt bestolen van je tas met inhoud. Dan schaf je een veiliger exemplaar aan zoals een Bobby van XD Design en voel je je veiliger. In dit geval is het creëren van een veiliger gevoel van een heel andere orde. En wat kan de politie doen? 
 
Van een winkeldiefstalletje naar een liquidatie
 
Klaarblijkelijk niet veel, want zo zag misdaadverslaggever Paul Vugt van Het Parool zich vorig jaar genoodzaakt onder te duiken. "Het gemak waarmee in het openbaar geliquideerd wordt, valt me op,” vertelt Meeuws in een eerdere aflevering van het radioprogramma Met het oog op morgen. “Het zijn vaak jonge jongens, die een snelle carrière maken, van het ene jaar een winkeldiefstalletje naar een liquidatie een jaar later”. 
 
Mogelijk heeft het te maken met de verharding in de maatschappij. De voor sommige minimale stap van de kleine criminaliteit naar het ‘grotere werk’ is zo gezet.
 
In het gesprek maakt Meeuws duidelijk dat je in veel gevallen met mensen om tafel kunt als je een geschil hebt. Dat zou bij criminelen veel lastiger zijn omdat ze met totaal andere normen en waarden werken. Bovendien, zo vertelt Meeuws, hebben deze mensen een groot ego en kun je daar maar moeilijk tegenop. 
 
Níet alles voor een verhaal
 
In tegenstelling tot Van den Heuvel trekt Meeuws een grens als het gaat om wel of niet doorwerken als hij bedreigd zou worden. "Als ik iets doe waardoor ik met mijn gezin moet gaan onderduiken, dan geloof ik toch dat ik zeg: 'deze laat ik aan iemand anders’.” 
 
Je als journalist mengen in het criminele circuit gaat duidelijk verder dan bestolen worden van je smartphone of desnoods je hele tas. Je wapenen tegen boeven gaat verder dan de aanschaf van een anti-diefstal rugzak. Hier is nauwelijks sprake van een anti, een tegenaanval, een bewapening. Wat overblijft is je eigen grenzen trekken. Níet alles voor een verhaal.