door Monique van Stuijvenberg en Rene Oudshoorn  

Het is barre en onwerkelijke tijden. Overal grijpt het coronavirus om zich heen en overal voelt men de pijn, het verdriet en de gevolgen. Mensen rouwen om overledenen of maken zich zorgen om besmettingen bij zichzelf of om hen heen. En natuurlijk is daar de angst voor een lange economische recessie. De vitale beroepsgroepen houden ons land - zo goed als het kan - draaiende. In al deze hectiek, zouden we bijna het welzijn van onze dieren vergeten. 

Momenteel is het nog geheel onzeker of tijdens een lockdown dierenartsen, maar ook verzorgers, hun beroep nog uit kunnen oefenen. Voor beide beroepsgroepen zal een uitgaansverbod een ramp betekenen: dierenartsen kunnen geen adequate medische hulp meer bieden aan dieren in nood, maar ook de groep dierenverzorgers in algemene zin, kan hier enorm door in de problemen komen. 

Wie gaat bij een lockdown de dieren voeren en verzorgen? Wie zorgt dat ze vers water krijgen, dat er naar ze om wordt gekeken? Wie laat de honden uit die in het asiel zitten? Wie voert de leeuwen in de dierentuin? Wie zorgt voor een goede hoefverzorging van de paarden? De hoeven groeien, net zoals nagels bij ons, door. Een paar weken te late behandeling kan fatale gevolgen voor de benen van het paard hebben.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden om aan te geven wat, de nauwelijks voor te stellen, gevolgen kunnen zijn. Daarom moet deze beroepsgroep ook beschermd worden en gelukkig is er een petitie opgestart om alle diergerelateerde beroepen toe te voegen aan de lijst van vitale beroepen, zodat het goede werk voor dieren kan worden blijven verricht. Teken die petitie hier.

Naast de zorgen over een eventuele lockdown, speelt er nu nog iets anders. De meeste dierencentra hebben, naast de opvang van gevonden en afgestane dieren, nog een tak: het dierenpension. Het dierenpension zorgt voor een bron van inkomsten, die zeker voor de wat kleinere (subsidieloze) stichtingen, zoals bijvoorbeeld knaagdierenopvang ’t Knagertje in Den Haag, van enorm belang zijn. 

Financiële nood bij dierenopvang locaties

Alle maatregelen die genomen zijn sinds de uitbraak van het Coronavirus, hebben er ook toe geleid dat de pensionafdelingen nagenoeg gesloten zijn, immers, mensen gaan nu niet (meer) met vakantie of weekendjes weg. De boekingen die gedaan waren, zijn grotendeels geannuleerd, wat ook weer als gevolg heeft dat de al betaalde reservering, terugbetaald moest worden.

Het aantal dieren waar afstand van gedaan wordt, loopt helaas wel op. Vaak is het angst om ziek te worden, maar helaas ook als mensen al ziek zijn en er niemand voor hun diertje kan zorgen. Dit zorgt weer voor meer onkosten voor de opvang. Een zo goed als lege kas, zorgt voor spanningen: dieren blijven eten, hokken moeten schoongemaakt blijven worden. Deze dieren worden ook gewoon ziek, net als anders en moeten naar de dierenarts.

Niet iedere opvang krijgt subsidie, maar moet wel de huur betalen, de energiekosten draaien gewoon door. Daarom: Als je wat kunt missen, kijk welke dierenopvanglocatie er in jouw buurt zit en geef een kleine donatie; kan gelukkig via internet vanuit huis!

Naast het financiële, heeft het ook een gevolg op het personele vlak. De scholen zijn gesloten, de stages zijn voorlopig gestopt. Naast teruglopende inkomsten komen de dierenopvangcentra ook veel handjes tekort. De vaste medewerkers zijn nu al zo goed als overbelast en vrezen voor uitval. Dagelijks is er de zorg of en hoe lang zij hun belangrijke werk nog kunnen doen.

Met die gedachte is het fijn dat er iemand aan ze denkt. Wij zullen komende week, bij het coronadebat, het Haagse stadsbestuur oproepen zorg te dragen voor ondersteuning bij de noodopvang en verzorging van dieren, zodat ook zij niet worden vergeten. 

- Monique van Stuijvenberg is Hart voor Den Haag fractievertegenwoordiger en vrijwilligster bij dierenopvangcentra; Rene Oudshoorn is Hart voor Den Haag raadslid en woordvoerder Dierenwelzijn.