We hadden een herdenkingsvlag, die ik op 6 mei ophing. Toen ik hem een paar jaar geleden tevoorschijn haalde zat er schimmel in, zodat ik het niet meer kan doen. Misschien wel symbolisch, we zijn er slordig mee omgesprongen, zoals ons land ook slordig is omgesprongen met zijn immateriële erfenis. Het begon natuurlijk met de LPF, dat verwerd tot een vechtende kluwen egoïsten. Dit tot groot vermaak van de mensen, die het een jaar daarvoor nog van angst in hun broek deden. Kregen ze Pim er verbaal en intellectueel niet onder, van zijn zogenaamde opvolgers maakten ze gehakt of liever gezegd dat deden die opvolgers zelf.

De bestaande politieke kliek - het kartel - nam zijn standpunten en een deel van zijn gedachtegoed - dat ze zo verketterd hadden - over. Er is een ontluisterd filmpje over hun schaamteloosheid te zien op google.*

Het wordt ingesproken door de mensen die hem het meest bestreden hebben en die door hun uitlatingen verantwoordelijkheid dragen voor de demonisering van Pim.

Woede en onmacht

Er is al meer dan genoeg gezegd. Toen ik senator werd, waren de verantwoordelijke uit 2002 de eersten die me kwamen feliciteren; ik nam hun felicitaties zwijgend in ontvangst. Ik hield mijn mond, omdat mijn gevoelens al zo uitstekend zijn verwoord door Gerrit Komrij. **

Soms zijn een paar beelden en een gedicht voldoende. 

* Fortuyn had gelijk - PvdA prominenten over eigen ondergang en gelijk Pim Fortuyn (youtube.com)
** De zittende politicus - Dichter des Vaderlands