Kijk dat is nog een uitspraak. We moeten alles buiten houden! Ik kan er alleen maar mee eens zijn. Ik hou van de oude grenzen. Werkelijk.

Vroeger was het een avontuur om Frankrijk door te komen. Beter eten langs de weg dan nú overigens. Enne in het land van Franco was het goed toeven op de camping als je niet aan de worgpaal belandde. Met eigen aardappelen eerst.

Is niet zo lang geleden. Werd bijna van de middelbare school gezet toen ik demonstreerde tegen Spanje. Een fascistische dictatuur in Europa. Echt extreem rechts. Op een heel mooi Schouwburgplein. Das war einmal.

Grenzen. Gooi ze dicht. Tuurlijk. Hekwerk, hanenpoten, navo prikkeldraad. Uitkijkposten met bewegingsdetectie. Licht aan en mitrailleurvuur. 

Persoonlijk heb ik wel een zwak voor het Deense model. Maar in deze column kan ik niet de nuance aangeven. Dus dat doe ik m’n partij hier niet aan.

Maar. Als nou iets van elastiek is, zijn het wel grenzen. Want wat doen we dan met Limburg? Overblijfsel van Waterloo. Die slag. Charlois, een heerlijkheid van Bourgondië. De Elzas is nogal van eigenaar gewisseld. Bangla Desh was Pakistan. Mongolië liep tot aan het avondland. 

Grenzen zijn van elastiek. 

Dus. 

Waar gaat het dan om?

Terechte angst voor verandering.