Elk jaar wordt mijn twijfel groter of ik weer een seizoenkaart voor ADO Den Haag zal nemen. Je praat over 270 euro - parkeren niet meegerekend - om naar (middel)matig tot zeer slecht spel te kijken. Je eten en drinken in het stadion is duur en belabberd; de koffie is zelfs de smerigste van 't westelijk halfrond. En steeds meer idioten op de tribune willen een beetje bij de harde kern van Midden-Noord horen en blijven dus de hele wedstrijd staan. Zodat je zelf niet kan blijven zitten wil je nog iets zien.

Alles pleit ervoor om ook de thuiswedstrijden voortaan lekker op tv te bekijken. ESPN zendt immers de volledige Keuken Kampioen Divisie uit; is het niet op tv, dan wel via hun website. Dus lekker onderuit gezakt thuis op de bank, hapjes en drankjes naar eigen smaak en voor weinig binnen handbereik. Close-ups van de belangrijkste spelmomenten, herhalingen als iets er echt toe doet. Vooral in de koude wintermaanden een heel aantrekkelijk idee. En het kost me verder geen cent.

Het is echter mijn jongste zoon die me telkens weer overhaalt om toch maar weer seizoenkaarten aan te schaffen. Louter omdat we al sinds hij een klein ventje was bij elke thuiswedstrijd samen op de tribune zitten. Zo hebben we nog heel wat memorabele wedstrijden in het Zuiderpark meegemaakt; zijn kleine knuistje in mijn hand als er een penalty werd genomen. Mij uitzinnig omhelzend en zoenend op beide wangen als er door Onze Trots werd gescoord.

Onrust

Dat gevoel, die vader-zoon-ervaring, koesteren we en willen we zo lang mogelijk beleven. Ook al doet ADO er alles aan om ons te laten afhaken. Want zo lang we er komen, heerst er onrust binnen de club. Daarvoor trouwens ook al. Het aantal directeuren alleen al dat we sinds begin deze eeuw hebben meegemaakt, is niet op twee handen te tellen: de ene nog onbekwamer dan de ander. De beste van allemaal was er eentje die meestal dronken was. 

En dan de prestaties op het veld: uitgezonderd het seizoen dat we onder John van den Brom - de trainer die nu niet mocht komen - Europa ingingen (2011), was het voortdurend nèt niet degraderen en de laatste jaren nèt niet promoveren. Bij weer een jaar KKD troosten we ons elke keer maar met het idee, dat we dan tenminste wat vaker een wedstrijd winnen. 

Maar je kan veel zeggen: ADO gaat wel met z’n tijd mee! Al enkele jaren kennen ze bij de club het gemak van digitaal scannen. Zowel op de seizoenkaart als op een losse ticket staat een barcode/QR-code die bij de entree kan worden uitgelezen, waarna het poortje open gaat. Je hoeft geen uitgeprint toegangsbewijs of seizoenkaart bij je te hebben. Een afbeelding op je telefoon mag ook. 

Op zichzelf is dat niets bijzonders. Als je naar de bioscoop of het theater gaat, werkt het net zo. Je ontvangt je plaatsbewijs in je email en/of de toegangscode is zichtbaar in een app. Ook vliegtickets, bonuskaarten en spaaracties werken allemaal digitaal. Even je de afbeelding op je telefoon voor de scanner en je kan doorlopen. 

Print

Nu behoor ik tot de groep mensen die - ook al staat de bewuste barcode/QR in mijn telefoon - toch het liefst iets fysiek in de hand heeft. Mijn vliegticket print ik voor alle zekerheid thuis uit, mijn theaterkaartjes ook. Ik gebruik ook altijd de plastic bonuskaart van Albert Heijn in mijn portemonnee en niet die code in de AH-app. Hetzelfde geldt voor mijn Pathé-bioscooppas. Bij de Makro heb ik laatst gewoon een nieuwe plastic pas aangevraagd, nadat ik de oude kwijt was.

Noem het gerust oude-mensen-gedrag, maar ik heb tenminste nooit een probleem als ik per ongeluk mijn telefoon thuis heb laten liggen, de batterij op het bewuste moment volledig leeg blijkt of de internetverbinding ter plekke het om onduidelijke redenen af laat weten. Betalen doe ik ook gewoon met mijn bankpasje of met contant geld en niet met mijn telefoon. Want de moderne techniek is fantastisch, maar ook kwetsbaar. En laten we realistisch zijn: bij ADO ben ik al blij als de veldverlichting het goed doet.

ADO-app

Nu heeft iemand op de burelen van ADO ineens bedacht dat er dit seizoen geen plastic seizoenkaarten meer worden uitgegeven. De meest trouwe supporters moeten nu verplicht de ADO-app downloaden en via die app kun je dan toegang tot de wedstrijd krijgen. Aanvankelijk dacht ik dat ik daarnaast ook gewoon mijn vertrouwde plastic seizoenkaart thuisgestuurd zou krijgen. Maar er werd alleen maar gecommuniceerd hoe ik de digitale kaart in de app kon activeren.

Dus een mailtje naar ADO gestuurd, mijn bezwaar kenbaar gemaakt en de vraag of ik toch ook gewoon mijn plastic kaartje kan ontvangen. Zeg maar net zoals dat kan bij Albert Heijn, Pathé, de ING, Gamma en de Makro. “Beste Coos, Bedankt voor je mail. Leuk dat je jouw seizoenkaart hebt verlengd! Volgend seizoen gaan we volledig over op digitale toegang. Het is daarmee niet mogelijk om een fysieke hardcard/pasje te ontvangen. Deze worden namelijk niet meer gefabriceerd.”

Nou beste ADO-klantenservice, ze worden wel degelijk nog steeds gefabriceerd, alleen kiest ADO er zelf voor om ze niet meer te laten maken. Ik weet niet wat zo’n plastic pasje kost, maar het bespaart natuurlijk geld. En ADO heeft al zolang als ik me kan herinneren geldzorgen.

Oude Nokia

Ik weet niet wat straks wijsheid blijkt te zijn. Je hebt supporters die helemaal geen mobiele telefoon hebben, of in elk geval geen smartphone. Mensen die net als Mark Rutte met een oude Nokia door het leven gaan. Die krijgen geen alternatief geboden, tja elke thuiswedstrijd losse kaartjes kopen aan de stadionkassa. 

Je hebt ook mensen - aanzienlijk jonger dan ik - die wel met een moderne smartphone bellen en tekstberichten versturen, maar verder digibeet zijn en geen idee hebben hoe apps werken. Daar ook niet aan willen. Ik voorzie ook allemaal gedoe straks bij de entree. Lege batterij, telefoon onderweg gevallen en scherm kapot, ADO-app per ongeluk van het scherm verwijderd, geen internet-ontvangst.

Het getuigt niet alleen van dedain, maar ook van kortzichtigheid bij ADO. Hoeveel inkomsten kun je gaan missen door deze klant-onvriendelijkheid? Ik heb even gekeken wat zo’n pasje kost: voor 1000 stuks betaal je €404,14. Dat is dus 40 cent per stuk. Bij 3000 stuk kom je op 36 cent. Daar komt nog wel wat bij als er een barcode op moet. Misschien dat een slimmerik bij ADO eens wil uitrekenen hoeveel pasjes je had kunnen laten maken voor elke seizoenkaarthouder die straks afhaakt. Pennywise, pound foolish noemen de Engelsen dat.