Ik begrijp er niets meer van. Een burgemeester van Amsterdam die de premier van dit land niet aan de lijn kan krijgen bij een noodsituatie. Tuurlijk, het verkeerde nummer.

Laat me niet lachen. Huilen staat me nader. Hoe verzin je het? Sterker, het schijnt de werkelijkheid te zijn. Van een generatie politici die compleet is losgezongen is van de werkelijkheid.

Vroeger was een postduif sneller. Als je werkelijk de premier wilt spreken dan zet je alles op alles om het voor elkaar te krijgen. Je hebt een heel team klaar staan om te achterhalen in welk bed die Schoof ligt. En ik kan het weten als oud journalist. Je belt, je gaat de straat op, je praat met mensen rondom degene die je te pakken wil krijgen. Halsema heeft een half leger tot haar beschikking om dat voor elkaar te krijgen. Binnen een half uur of minder.

De Premier die zegt dat privé en zakelijk telefoonnummer apart zijn. Tja, misschien zou je het nieuws kunnen volgen? 24-7? Je werkt niet in shifts bij McDonalds. Je bent verantwoordelijk. Het blijft een ambtenaar. Maak me wakker als m’n dienst er op zit.

Wat een stelletje amateurs.

Ik hou mijn hart vast. Verlang naar de tijd van vroeger. Steeds meer. Doe nog maar een extra feitenrelaas. Ik zou zeggen: gebruik je hersens een keer.