De wereld staat in brand. Aan de oppervlakte (corona) en in de diepere lagen (einde aan spankracht van de planeet, failliet van het neoliberalisme, toeslagenaffaire). We zouden het moeten hebben over de visie van verschillende politieke partijen over waar het heen moet met Nederland en de wereld. Perfecte timing dus, deze verkiezingen. Zou je denken…

Maar nee. We horen vrijwel alleen maar soundbites en ingestudeerde zinnetjes. En als er dan een ‘1-op-1’ is (zoals Nieuwsuur gelukkig doet), dan zijn de interviewers vaak langer aan het woord dan de lijsttrekkers. Zogenaamd om ‘de nieren te proeven’. Een verhaal vertellen, laat staan een visie, daar is geen tijd voor.

Fout van de campagneteams? Misschien. Fout van de media? Misschien. Maar een spiegel voor ons allemaal. Omdat wij de spanningsboog van een goudvis hebben en ‘nieuws’ alleen maar consumeren, verwordt de strijd om de macht in de Nederlandse politiek tot een Crazy Campagne Circus, waar de ‘look and feel’ alles bepalend is.

En wat krijgen we ervoor terug? Nog meer inhoudsloze politiek, nog meer betekenisloze beloftes. En wat krijgen we daarvoor terug? Nog meer wantrouwen tegen politiek, overheid en instituties. Terwijl dit nu juist een tijd is waarin we samen sterk moeten staan. Voor een veerkrachtige samenleving, voor een (Europese) waardengemeenschap, voor een democratische rechtsstaat, voor een wenkend perspectief en een wereld die we door durven geven aan onze kinderen en kleinkinderen.

Het is tijd voor het einde van de politieke soundbites. For the greater good of all.