Drie weken lang heb ik van dichtbij genoten van de Tour de France. Vroeg in het voorjaar ken ik het etappeschema altijd al, zorg dat mijn camper z’n APK heeft gehad en stippel mijn eigen route uit. Elke dag bij La Grande Boucle en altijd in de buurt van de finish. Met mijn mobieltje in de aanslag. Als die gasten komen aangespurt, zeventig kilometer aan het uur, steek ik snel een arm uit om in de beweging wat plaatjes en filmpjes te schieten. Ging deze Tour niet altijd even goed. Vier valpartijen veroorzaakt. Maar het zijn professionals, dus niet zeuren over wat schaafwonden, botbreuken en een enkele schedelbasisfractuur. Gelukkig kwam ik er steeds mee weg.

In de bergen was ik helemaal in topvorm. Zo hoog mogelijk de camper geparkeerd, over de hekken geklommen en geduldig gewacht tot ze kwamen. Het was lekker weer, dus ik liep in m’n blote pens, zodat iedereen mijn tattoos goed kon zien. Petje diep over mijn ogen en iets in m’n handen, een vlag of een stuk karton met een geviltstifte tekst. Een meter of twintig, dertig in volle vaart meelopen naast de renners en zo hard mogelijk tegen ze schreeuwen: “Allez Allez Allez” of als er een Nederlander tussen zat: “Holland Holland Holland.” Vinden ze geweldig.

En uiteraard bekers water in hun gezicht gooien. IJskoud water, want in m’n camper heb ik een koelkastje. Dat elke renner een temperatuur heeft van veertig graden en het water hooguit vijf, en dat ze daar met een hartslag van tegen de tweehonderd een opsodemieter van krijgen, ach, lul toch niet, het gaat erom dat je als supporter op tv komt. Peter Winnen schreef ooit dat hij op de Alpe d’Huez reed en dat ‘zo’n idioot’ hem bijna van z’n fiets gooide. Nou, meneertje Winnen, u mag blij zijn dat wij idioten er waren, want zonder ons had u nooit gewonnen.

Ja, de zomer van 2023 verloopt tot nu toe fantastisch. En helemaal als je ‘m zelf inkleurt. Dat heb ik afgelopen weekend ook gedaan in onze hoofdstad, het reservaat van die bewonderenswaardige burgemeester Halsema. Heerlijk om op zo’n carnavalsbootje mee te mogen feesten. Gelukkig zond de NOS het inclusieve circus uren achter elkaar live uit, zodat ik wéér op tv was. En volkomen terecht dat onze belastingcenten daaraan worden besteed.

Volgende week voetbal

Vanaf aanstaand weekend kom ik, als ik m’n best doe, zelfs elke week op de buis. Het voetbal gaat namelijk weer beginnen. Samen met wat vrienden van mijn club regel ik een dag voor elke wedstrijd dat er vuurwerk in ons vak ligt. Kost steeds een paar joetjes om wat stewards stil te krijgen, maar dat hebben we er graag voor over. De zwarte kleding ligt al klaar, natuurlijk met hoodies, gezicht bedekkende sjaaltjes en zonnebrillen, weer of geen weer, want er komen steeds meer camera’s in de stadions en we willen niet worden herkend. Iedereen heeft een stiletto of een Zwitsers zakmes bij zich, gewoon in een laars, want daar fouilleren ze nooit. En we gooien er een paar uur voor de wedstrijd wat pilletjes in, dan wordt het nog leuker.

De spreekkoren hebben we er tekstueel ook al goed in zitten. Dat de moeder van de scheids een hoer is. Dat alle tegenstanders k.. kunnen krijgen, Dat ze ook allemaal homo zijn. Dat het bestuur op moet tiefen. En voor spelers met een kleurtje hebben we prachtige apengeluiden ingestudeerd.

De KNVB is van plan ons steviger aan te pakken. Nog nooit zo gelachen als toen ik dat bericht hoorde. De politie gaat ook harder optreden en – dat is helemaal hilarisch – de strafmaten worden opgeschroefd. Stel, ik gooi vuurwerk op het veld, of een aansteker of een bierbekertje, of ik schreeuw de meest discriminerende teksten die je je kunt bedenken. Weet je wat ik dan maximaal krijg als ze me pakken? Een stadionverbod.

Nou nou, dat is een zware straf zeg. In Engeland ga je een jaar de gevangenis in. Maar in Nederland krijg je een stadionverbod. Dus wat doe ik dan? Dan ga ik de week erna gewoon naar een andere wedstrijd in een ander stadion en doe daar precies hetzelfde. Want ik laat me door niemand de les lezen. En zeker niet door de KNVB en de politie. Die denken zeker dat ik gek ben.