Voor het eerst in de geschiedenis van het Eurovisie Songfestival een non-binaire winnaar! Dat, inclusief het uitroepteken, schreeuwden zo’n beetje alle media. Met name de zelfbenoemde kwaliteitsmedia, wat op zich al humor is, juichten de stenen uit de straten. Dat dit anno 2024 zomaar kan, fan-tas-tisch, een doorbraak in het intermenselijk verkeer.

Non-binair, wat een prachtige uitvinding van progressief links. De Radboud Universiteit meldt op haar site: Als iemand geen keuze maakt in de genderidentiteit man of vrouw spreken we van non-binair. Non-binaire personen voelen zich een beetje jongen/man en meisje/vrouw, of juist geen van beiden. Of zij voelen zich soms jongen/man en soms meisje/vrouw. Dit heet genderfluïde. Iemand ‘vloeit’ als het ware van de ene naar de andere genderidentiteit.

Jazeker, ik ben ook om, ik ben ook begonnen met vloeien. Dacht ik aanvankelijk dat al die genderidioten in de voetsporen moesten treden van Jeanne d’Arc, en dat ik zelf graag het vuurtje wilde komen aansteken, nu pas zie ik de oneindige mogelijkheden van non-binariteit. Je kunt zelf kiezen, wat je maar wilt, je bepaalt zelf je eigen leven. Tot in je onderbroek aan toe.

Daar kun je moeilijk over doen, of religie gestuurd principieel in zijn. Vinden dat dit soort mensen geen leven verdienen. Beweren dat Wim Schippers voorspellende gaven had toen hij vijftig jaar geleden het begrip ‘gekte’ introduceerde. Boos op de socials zetten dat de meest recente winnaar van het songfestival – een knulletje met een rokje, spierwitte zielige beentjes en voor twee knaken kermisjuwelen aan z’n vingers en op z’n smoeltje – een belediging is voor echte geestelijk gehandicapten. Maar je kunt er ook positief naar kijken.

Bijvoorbeeld door dit briljante binaire concept uit te vergroten en bijvoorbeeld door te trekken naar de politiek. Dat Jan-Peter Balkenende, Jan Marijnissen of Alexander Pechhulp zonder problemen vloeiend premier kan worden van het kabinet Wilders I. Of naar de sport, zodat twijfelende, onzekere clubsupporters zonder keuzestress kunnen leven. Dat je dus niet voor eeuwig Feyenoord-fan hoeft te zijn, maar ook gewoon wanneer je dat wilt vloeiend het shirt van Ajax kunt dragen, zonder dat je door je kameraden in elkaar geslagen wordt. Of, maar dat is wel heel gewaagd, in het fraaie geel-groen van ADO vloeiend en risicoloos door 010 of 020 kunt lopen, in het onwaarschijnlijke geval dat de club de play-offs wint.

Hopelijk begrijpt u dat ik een beetje scherts. Want vrijheid blijheid is één. Maar de wereld waarin we nu leven is op allerlei terreinen volkomen doorgeslagen. Heb ik hoop dat het ooit weer goed komt? Nee natuurlijk niet.

Zolang narcistische creaties massa’s aandacht van de media krijgen, in plaats van dat ze worden doodgezwegen, zal er niets veranderen. En zal de gekte van Wim Schippers alleen maar toenemen.