Allerlei nare berichten duikelen de laatste tijd in een zich steeds versnellend tempo over me heen. Zo lijkt het althans en ik denk dat we, als we zo doorgaan, met z’n allen in een rap tempo op een steeds verdere ontwrichting van onze samenleving afstevenen.

Neem nu alleen al afgelopen week. In een min of meer willekeurige volgorde noem ik enkele opvallende gebeurtenissen.

Te beginnen met het aanstekerincident in De Kuip met daaraan voorafgaand zeer zwaar vuurwerk bij het begin van de halve bekerfinale tussen Feyenoord en Ajax. Wat beweegt iemand om een medemens te willen beschadigen, zelfs als emoties de overhand hebben?

Neem daarbij de te vaak voorkomende racistische spreekkoren en je krijgt een heel akelig beeld van de in oorsprong geweldige voetbalsport.

Ongeremdheid is wat mij betreft een kernwoord in het kader van de ontwrichting.

Vervolgens lees ik dat Enzo Knol zelf te dronken was om zijn Porsche te besturen, maar dat zijn vriendin wel de maximumsnelheid met de door de politie vastgestelde overschrijding van veertig kilometer per uur overtrad. Daarbij moest gesteld worden dat de achtervolgende politiewagen de 200 km aantikte om de Porsche in te kunnen halen!

Meneer Enzo Knol, een belangrijk influencer, bestond het te zeggen dat 170 rijden met een Porsche zonder meer moet kunnen en zeker rond het middernachtelijk uur. Meneer Knol denkt zeker dat hij boven de wet staat. In Friesland denken ze daar anders over.

Ik heb het idee dat velen met hem denken dat ze onze wetten aan hun laars mogen lappen. Normloosheid is wat mij betreft een tweede kernwoord in het kader van de ontwrichting.

In een recente aflevering van het programma “Khalid & Sophie” kwam de toenemende druk op de jeugdzorg ter sprake. Jonge mensen lopen in een steeds vroeger stadium vast, krijgen een burn out, voelen zich ontheemd, niet begrepen en leven in een isolement en sluiten zich op in hun eigen wereld. Zelfs is er sprake van letterlijke afsluiting. Kijk maar naar het toenemende aantal uit de oren bungelende witte wormpjes en het bijna onafgebroken gestaar naar een schermpje.

De discussie bij “Khalid & Sophie” was van het type om de hete brij heen draaien. Allerlei mogelijke oorzaken werden genoemd, maar het kernwoord opvoeding viel niet.

Jonge mensen groeien vaak op in een rusteloze omgeving, worden van hot naar haar gesleept en worden onder druk gezet om te voldoen aan wat de omgeving van hen eist.

Vaak worden kinderen verwend en verwaarloosd tegelijk. Verwend met hebbedingetjes en verwaarloosd door gebrek aan liefde, warmte, aandacht en belangstelling van de kant van diegenen waar het kind van afhankelijk is.

Kernwoord hier is veiligheid/geborgenheid. Dat moet toch een grondrecht zijn voor ieder mens, maar zeker en zelfs in zeer sterke mate voor de zoekende jonge mens.

Onze samenleving is individualistischer geworden. Velen zijn vergeten hoe fijn en waardevol het is om om te zien naar elkaar.

Natuurlijk zijn er veel gezinnen die het wel goed voor elkaar hebben. Des te meer pleit ik ervoor om in een zo vroeg mogelijk stadium daar gezinsondersteunende hulp te bieden waar nodig is. Bij de bron, het gezin beginnen dus!

We moeten weer leren samen te leven, naar elkaar om te zien, elkaar te waarderen, lief te hebben, want of we willen of niet, we zijn en blijven van elkaar afhankelijk.

Tenslotte: de voetbalincidenten staan niet op zich, maar zijn een zichtbaar onderdeel van de maatschappij-brede tendens richting ontwrichting.