Wat hebben columnisten het toch heerlijk. Gewoon zeggen of schrijven wat je ergens van vindt en je naam eraan verbinden. Of je uit je nek lult of daadwerkelijk hout snijdt, wat maakt het uit, je hebt je mening geopenbaard en voor de rest zal het je worst wezen. Ook ik prijs me dolgelukkig dat ik op deze plaats de kans krijg me een influencer te voelen.

Het aantal onderwerpen dat zich leent voor meninkjes is niet aan te slepen. Neem vandaag de dag de media. Is dat lachen! Jongens en meisjes die van hun baas elke dag met camera en microfoon naar politiek Den Haag moeten om de vier partijleiders en/of de twee informateurs een quootje te ontfutselen. “Zijn jullie er al uit?” “Weet u al wie de nieuwe premier wordt?” “Wordt het niet eens tijd voor een andere stropdas?” Als je goed kijkt, zie je dat er bij die jongens en meisjes van pure opwinding steeds een beetje spuug meekomt. Geweldig niveau, die Nederlandse journalistiek. Koot & Bie hadden ze in 1976 al genadeloos te kijk gezet op de Tweede Langspeelplaat Van Het Simplisties Verbond. Luister ernaar via YouTube, het heet Voor Het Hek. In een kleine halve eeuw is dit soort op sensatie beluste vaderlandse journalistiek in kwaliteit niet veel opgeschoten.

Mijn fans, het zijn er zeker vijf, weten hoe ik over vooral de linkse media denk. En helemaal anno nu, nu die niet bestand blijken tegen de naderende, broodnodige maatschappelijke veranderingen. En alles aangrijpen om in het kielzog van, en overduidelijk aangestuurd door, hun helden Timmermans, Jetten, Klaver en die o zo betrouwbare meneer van Volt proberen het tij te keren. Jammer, gaat niet lukken, er komt een rechts kabinet, want God bestaat toch.

O ja, Ronald Plasterk, bijna vergeten. Daar hadden de linkse media wel gelijk in. Gelukkig maar dat ze hebben voorkomen dat die levensgevaarlijke ex-PVDA-politicus onze nieuwe minister-president kon worden. Plasterk, dat weet ik dan weer, is alles behalve brandschoon. Ik ben op de hoogte van een gruwelijke misstap uit zijn jeugd, en mijn burgerplicht gebiedt mij die nu te openbaren. Want ja, ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, maar… Ronald Plasterk heeft… er is echt niets aan gelogen… Ronald Plasterk voetbalde ooit bij de pupillen van ADO in Den Haag en daarin heeft hij… ja sorry, ik móét het met u delen… hij heeft ooit in een wedstrijd… hij was nog maar 10 jaar… Ronald Plasterk heeft eenmaal naar de scheidsrechter… zijn tong uitgestoken! Nou, een minister-president met zo’n besmeurd blazoen wil natuurlijk niemand hebben, volkomen terecht dat de media hem voorgoed de mond hebben gesnoerd.