Wie op een zonnige dag door het Zuiderpark wandelt en luistert naar de voorbijgangers hoort de ene na de andere taal. Af en toe Nederlands, maar dat is slechts een kleine minderheid. Turks, Arabisch, een bonte verzameling aan Midden- en Oost-Europese talen, et cetera, et cetera.
Het doet me denken aan het Bijbelse verhaal over de toren van Babel. In dat verhaal wilden de mensen een toren tot aan de hemel bouwen. Om daar een stokje voor te steken gaf God de mensen snel allemaal verschillende talen. Daardoor werd samenwerking onmogelijk, de toren niet afgebouwd en verspreidden de mensen zich over de aarde. De stad werd ‘Babel’ genoemd, Hebreeuws voor verwarring.
Zonder gemeenschappelijke taal is er geen sámenleving mogelijk. Dat is dus een oude wijsheid. Hoe moet dat dan in ons Den Haag? Natuurlijk hoeven we hier geen toren tot aan de hemel te bouwen. Maar we moeten wel samen de stad maken. Dat is minimaal net zo moeilijk (hoewel deze doelstelling vermoedelijk wél op bovennatuurlijke goedkeuring kan rekenen).
Zoals bekend heeft Den Haag een flinke aantrekkingskracht op mensen van buiten Nederland. Alleen al in september vestigden zich bijna 2700 immigranten in Den Haag (in 2019 lagen die cijfers nog een stuk hoger). Uit het verleden weten we dat aanpassing aan onze taal en cultuur voor een groot deel van deze nieuwkomers moeizaam verloopt.
Wat hier aan te doen? Uiteraard een stevig en realistisch integratiebeleid. Gelukkig gaan we daar in de gemeenteraad binnenkort eindelijk over spreken. Wat in ieder geval niet moet is het benadrukken van vrijwilligheid richting nieuwkomers. Dit – toch tamelijk dwaze – voorstel lazen we recent in de krant. Het moet niet méér maar juist mínder vrijblijvend. Wordt nog vervolgd!
Tegelijk is het zaak de instroom te verminderen en te reguleren. Andere partijen stelden recent voor om Den Haag en andere grote steden minder vluchtelingen toe te delen voor huisvesting. Vast onder het motto: ‘alle kleine beetjes helpen’. Want Den Haag moet in heel 2020 ongeveer 350 vluchtelingen huisvesten. Alleen al in september kwam dus bijna het achtvoudige van dit aantal binnen. Er is dus meer nodig.
Een ander probleem is dat veel migranten hier maar kort blijven. Van de migranten die die tussen 2006 en 2010 ons land binnenkwam was bijna de helft binnen 5 jaar weer vertrokken. Integratiebeleid gericht op deze groep heeft nauwelijks zin. Maar intussen bevolken ze wel Den Haag.
Kortom, immigratie is een veelkoppig en complex fenomeen. De Haagse VVD is voor realistische oplossingen voor echte problemen. Daar maken we ons al lang hard voor en dat blijven we doen. Het doel? Voorkomen dat we Babel aan de Noordzee worden. Een andere Bijbelse locatie – die van het paradijs op aarde – spreekt mij meer aan.