Ben ik de enige die met oud en nieuw alleen thuis zat? Ik kan slecht tegen de verplichting van enthousiasme over het nieuwe jaar. Daarin mis ik het gevoel, dat het leven, dat van u en mij, zo vergankelijk is. Wat troost en verzoent, is krontjong.

Wie eenmaal krontjong heeft gehoord, weet meteen of er een tweede keer moet komen. Het is zachte zielsmuziek, goed voor melancholie en het kan ook vrolijk maken, geloof ik, maar ik zoek de melancholie. Denk Portugese fado, denk beschaafde zangstemmen, denk het oude Indië. Eind december zag ik een aankondiging van een krontjong- en Indorockdag in Utrecht, bij wijze van nieuwjaarsconcert geloof ik. De combinatie trof me. Was het alleen krontjong geweest, dan had ik misschien wel de trein genomen.

Het zette me aan het denken over krontjong. De muziek zou eigenlijk op televisie moeten worden uitgezonden, zodat iedereen in Nederland een kans heeft op melancholie, die zachtzoete pijn in het hart. We hechten hier te veel waarde aan al die harde gevoelens als ambitie, spontaniteit ('gewoon doen') en genieten (want je zou maar één keer leven). Dat zijn sociaal wenselijk emoties die het goed doen op de nieuwjaarsrecepties. Zeg wat je de komende vijf jaar wilt bereiken en je oogst meteen bewondering. Nu moet ik zeggen dat ik ook plannen maak en ambitie bezit maar dat alles is gebaseerd op de wensen van het hart. Daarvoor zet ik mijn gezond verstand in.

Hoe weet je wat het hart wenst? Niet door op nieuwjaarsdag naar het skischansspringen te kijken. Evenmin door overmatig oliebollen eten. De weg naar zelfkennis gaat naar binnen en wie de weg kwijt is, moet naar krontjong luisteren. Mijn tip: zoek op YouTube naar Guus de Becker. En neem de tijd om te luisteren, dus niet intussen iets anders erbij doen. Een waarschuwing geef ik u er wel bij.

Toen ik voor de eerste keer krontjong hoorde, zat ik in een groot theater op de Tong Tong Fair. Het was te vroeg voor een volle zaal, maar het orkest speelde met liefde voor de enkelingen die wel gekomen waren. Ik zat er uit nieuwsgierigheid. Het begon. Binnen twee, drie minuten was ik in tranen zonder dat ik wist waarom. Een golf van nieuwe gevoelens diende zich aan, heimwee, verlangen, tederheid, verdriet, alles wat ik daarna heb leren kennen als melancholie. Wat er in u huist, weet ik niet. En u evenmin, tot u naar krontjong luistert.

https://www.indischeschrijfschool.nl