Duivelse dilemma's

16 July 2020, 14:02 uur
Columns
mainImage

Terwijl het ‘andere Den Haag’ al twee weken geleden het politieke jaar mocht afsluiten, is nu ook voor de Haagse gemeenteraad het zomerreces aangebroken. Daar ging wel een tweedaagse vergadermarathon aan vooraf, die op woensdagavond eindigde met een non-stop stemming over 28 zeer uiteenlopende voorstellen. Van langere openingstijden voor terrassen tot een stop op de gemeentelijke inkoop van gewapende graszoden.

Opmerkelijk genoeg heb ik de afgelopen week het meest gepiekerd over een voorstel dat op het laatste moment van de agenda werd geschrapt. Het betrof een plan om een woonproject voor voormalig daklozen te verplaatsen van de Molenwijk naar bedrijventerrein ZKD in Loosduinen. De toekomstige buren – de bedrijven dus – kwamen in opstand.

Het stadsbestuur had immers juist beloofd terughoudend te zijn met het toevoegen van woningen op de schaarse ruimte die in onze stad over is voor bedrijvigheid. Bovendien kampen de ondernemers van het ZKD met diverse problemen die onvoldoende worden opgepikt door de politie. Het verplaatsingsplan riep in de raad zoveel vragen op, dat het college zich genoodzaakt voelde om de besluitvorming over de zomer heen te tillen.

Dit ‘duivelse dilemma’, zoals een collega-raadslid het treffend omschreef, maakt pijnlijk duidelijk hoe een wooncrisis mensen tegen elkaar uitspeelt. Zo is de landelijke voorraad betaalbare woningen door rechts woonbeleid sinds 2013 gekrompen met 100.000 woningen. Daarnaast zijn er door de invoering van de verhuurderheffing – een belasting voor woningcorporaties – nauwelijks nieuwe sociale huurwoningen bijgekomen. Met het gevolg dat opvangplekken voor (ex-)daklozen overvol zitten, omdat niemand kan doorstromen naar een woning. Het is dan ook geen toeval dat het aantal daklozen in de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld is.

Het gevolg is dat gemeenten voor de huisvesting van de grootste slachtoffers van dit woonbeleid geregeld noodoplossingen moeten aangrijpen die verre van ideaal en ook nog eens vaak van tijdelijke aard zijn. Denk aan woonprojecten in kwetsbare wijken of op bedrijventerreinen. Zo moest ik de afgelopen week vaak terugdenken aan de manier waarop de gemeente in 2016 een groep vluchtelingen met verblijfsstatus in containerwoningen wegmoffelde op bedrijventerrein de Binckhorst. Ook zo’n noodoplossing waar niemand van stond te juichen: niet de bedrijven, maar ook niet de bewoners zelf.

Ik kon mij dan ook grotendeels vinden in veel kritische vragen die woordvoerders van de VVD, CDA en D66 hadden over de voorgenomen verhuizing van het woonproject. Maar deze politici moeten ook inzien dat er nog veel meer duivelse dilemma’s zullen volgen zolang het kabinet-Rutte weigert om korte metten te maken met het huidige woonbeleid en met name de verhuurderheffing.