‘Een gezaghebbende burgemeester, type sheriff.’ Daar zou onze gemeente nu vooral naar op zoek zijn, aldus het AD. Tijdens een debat over een gevoelige integriteitskwestie bekroop mij de indruk dat onze waarnemend burgemeester ook niet bepaald vies is van western-taferelen. Een stemmig Morricone-deuntje en het geklapper van saloon-deurtjes op de achtergrond hadden zijn optreden beslist niet misstaan.

In het IJspaleis is het de normale gang van zaken dat volksvertegenwoordigers in commissievergaderingen als eerste het woord krijgen. Maar tijdens het spoeddebat over een vertrekkende ambtenaar, die bij zijn werkzaamheden rond bouwproject Amare de gedragscode aan zijn laars lapte, ging het allemaal net ietsje anders. Tot ieders verrassing trapte de burgemeester het agendapunt af met een publiekelijke orenwassing van een collega-politicus. Een twitter-uitspraak van hem (‘Dit zaakje stinkt, en hiermee het hele stadhuis’) moest van Remkes van tafel.

Nadat de raad met een ordevoorstel een vroegtijdig einde maakte aan deze donderpreek, leek het weer eventjes business as usual. De echte ‘standoff’ - om maar in het western-genre te blijven - kwam toen de raad bepaalde aanvullende documenten wilde bestuderen. De voorgaande dag had de raad al onder de voorwaarde van strikte geheimhouding stukken over de affaire mogen lezen. Aan de politici wordt dan gevraagd om hun naam op een intekenlijst zetten. De rest van het dossier moest en zou echter in de kluis blijven, besliste de burgervader. ‘Ik heb ook gezien wie het rapport allemaal gelezen hebben en dat sterkt mij alleen maar in het voornemen om dat te doen’, zo verklaarde hij letterlijk. Een bizarre sneer die ondergetekende maar ook andere politici als een motie van wantrouwen in de richting van de raad hebben ervaren.

Toegegeven, de spierballenpolitiek van de burgemeester was – voor nu – een handige bliksemafleider voor wethouder Revis, onder wiens neus de ambtenaar opereerde. Maar het deed mij ook terugdenken aan een heidag van de Haagse raad begin dit jaar, waar ‘integriteitsbewustzijn’ maar ook de – soms wat ruwe – omgangsvormen in de raad centraal stonden. Wat Remkes betreft een bijeenkomst die voor herhaling vatbaar is.

Als het belangrijkste integriteitsdebat sinds de OM-inval in het stadhuis op deze reflex kan rekenen – wilde uithalen naar raadsleden en een snoeihard ‘njet’ na vrijwel iedere vraag om aanvullende documenten – zou ik zeggen: bespaar ons de moeite. Scheelt ook weer geld voor broodjes en de huur van een zaal. Geld dat de gemeente ongetwijfeld goed kan gebruiken als er weer eens een bouwproject uit de klauwen loopt.