Floortje Dessing haal ik nooit meer in, maar mijn lijst met bezochte landen is knap lang. Ik ben een reislustig type en ook voor mijn werk mocht ik menig keer de koffer pakken. Het begrip vliegschaamte bestond nog niet, dus geen continent of ik ben er geweest. Van Reykjavik tot Melbourne, van San Francisco tot Hanoi en van Buenos Aires tot Kaapstad. 

De geschiedenis heeft me bij de groei van mijn lijst nog een handje geholpen. Want als tiener kwam ik in Joegoslavië, maar een bloedige oorlog later veranderde dat ineens in Slovenië, Kroatië, Servië, Bosnië-Herzegovina, Kosovo en Macedonië. Op die manier kwam ik ineens boven de zestig landen. Ook het uiteenvallen van de Sovjet-Unie leverde me in één klap drie extra republieken op: Estland, Letland en Litouwen.

Reizen verruimt de blik. Bij menig bezoek aan het buitenland denk ik: waarom hebben wij dat niet in Nederland? Of nog sterker: waarom hebben we dat niet in Den Haag?

In de prachtige Italiaanse stad Perugia zit ik jaarlijks in een onbemande monorail die me voor €1,50 in mum van tijd van een enorm gratis parkeerterrein naar de historische binnenstad brengt. De volgende cabine laat nooit lang op zich wachten. Die slanke monorail koerst pakweg zeven meter hoog met vijf tussenstops over autowegen, dwars door woonwijken en doorsnijdt bossen en bergen. Hoe geweldig zou 't niet zijn als je met zoiets vanuit Den Haag naar het Scheveningse strand kon zoeven.

In Tallinn, de hoofdstad van Estland, hebben ze bij evenementen betonnen wegblokkades - tegen terroristische vrachtwagens - in de vorm van vrolijke dierfiguren. Ik zie ineens weer voor me hoe Den Haag er tijdens Prinsjesdag bij lag. Een betonnen konijn of olifant oogt toch wat minder als een oorlogssituatie, eerder als een speeltuin.

Zowel in Kyoto als op Bali ervoer ik hoe ongure zijstraatjes met de juiste verlichting ’s avonds ineens in aantrekkelijke looproutes kunnen veranderen. Telkens als ik door die onaangename Schouwburgstraat en het Bleijenburg loop, moet ik daaraan denken. Wat kosten een paar snoeren Led-verlichting in die bomen nou?

En zo heb ik er nog meer. Ik gun onze stad in dit nieuwe jaar dan ook een Wethouder voor Goede Ideeën. Een enthousiaste en creatieve bestuurder, die periodiek spreekuur houdt en binnen een paar maanden met een goed onderbouwde reactie komt. Of als dat teveel gevraagd is een website of een loket in het IJspaleis waar je een willekeurige suggestie, een briljant plan of mooi voorstel kan achterlaten. Er zijn wel initiatieven om de bevolking op wijkniveau te laten meedenken, meestal gekoppeld aan veiligheid en duurzaamheid, maar ik doel op iets breders. Ik denk aan plannen waar de hele stad beter van wordt. 

Onlangs was ik in Helsinki, waar mijn jongste zoon woont en werkt. Op zijn telefoon gebruikt hij de app WHIM, waarmee hij niet alleen feilloos de weg van A naar B vindt, maar waarin meteen de benodigde kaartjes voor bus, tram, metro of trein kunnen worden gekocht. Je kunt per traject via je creditcard betalen of een maandabonnement nemen. Zelfs de elektrische step, de ov-fiets en de taxi of een huurauto kunnen via WHIM met een simpele klik worden gereserveerd en tegen gereduceerd tarief afgerekend. En als bijzondere service: via WHIM kost de taxi binnen een straal van 5 kilometer nooit meer dan een tientje.

WHIM - inmiddels in de Nederlandse taal op mijn telefoon geïnstalleerd - is bezig de wereld te veroveren. Naast Helsinki, is men reeds actief in ondermeer Birmingham, Wenen, Antwerpen en sinds kort Singapore. Overal wordt samengewerkt met plaatselijke vervoersmaatschappijen als partner. De komende tijd gaat men zich sterk richten op het dichtbevolkte Japan; niets voor niets heeft Mitsubishi samen met oliemaatschappij BP recent ruim 32 miljoen euro in het Finse bedrijf geïnvesteerd; bovenop de tientallen miljoenen die andere partijen er al in staken. 

Terug in Nederland lees ik dat er ook in Nederland op zeven proeflocaties, waaronder Amsterdam, met de WHIM-app zal worden geëxperimenteerd. Den Haag zit er niet bij. Waarom niet? Ons OV reikt helemaal tot in Rotterdam, dus als er nou één flink groot vervoersgebied is om aan de slag te gaan! Je kunt er zelfs die populaire elektrische huurscooters van Sfynx bij betrekken.

Een wethouder van Goede Ideeën zou meteen tegen zijn collega voor vervoerszaken zeggen: “Hup, snel in Helsinki gaan praten jij!” Want de doorsnee Hagenaar heeft bij dit soort initiatieven toch meer baat dan bij het binnenhalen van Cirque du Soleil of Plopsaland.