Elke familie uit Indië heeft een eigen complex verhaal, terwijl verhalen van families uit de Hollandse kleibodem vaak op elkaar lijken, rechtlijniger zijn, eenduidiger ook. Nee, dan het Indische verhaal. Daarin zitten onvoorstelbare tegenstrijdigheden die elkaar toch goed weten te verdragen. En dan is er de tijdgeest nog, die per generatie andere zorgen en kansen presenteert, vooral aan de Indische familieleden. Heerlijk. Hoe ingewikkelder, hoe boeiender. Maar er is een probleem en dat groeit.
Ik zie dat vooral de jongere generatie belangstelling heeft voor de familiegeschiedenis. Ze zijn razendsnel met de computer, kunnen dossiers opdiepen in een mum van tijd en zijn vrijmoedig genoeg om met de familie te praten over gevoelige onderwerpen. Maar de feiten duiden, dat is lastiger. Duiden betekent de betekenis begrijpen van wat wel en niet gezegd is. Aanvoelen waarom het ene kind in dat andere gezin het anak mas kon worden en hoe dat door kan werken op de kinderen van die andere kinderen, een generatie later. Daar heb je levenservaring voor nodig. Die hebben ze niet altijd genoeg. Recent vroeg ik aan iemand of hij een groot verdriet had meegemaakt. Neen. Gelukkig. Maar het scheelt levenservaring.
Gelukkig klimt de tweede generatie nu steeds vaker in de pen. Ze voelen een verantwoordelijkheid voor de nieuwe generaties en een loyaliteit ten opzichte van het verhaal van de vorige generaties. Hormat. Dat is dan: deze verhalen bewaren door ze op te schrijven. Belangrijk, en in mijn hoedanigheid als schrijfcoach help ik daar graag bij. Ook als de ouders de oorlog in zich droegen, met alle gevolgen van dien. Dan is het moment gekomen om een eigen waarheid te laten horen.
Aan de reacties die ik in de loop der jaren heb gekregen merk ik dat het steeds belangrijker wordt voor mensen om het familieverhaal op papier te kunnen zetten. Drie, vier generaties met naam en toenaam, met grappige of droevige weetjes erbij.
Herinneringen en familieverhalen gaan over wie we zijn, en waarom we zo zijn. Het zijn feiten, maar vooral gevoelens van herkenning, van een band: weten waar je vandaan komt, begrijpen op wie je lijkt, je thuis voelen in de familie, dat heeft iedereen nodig.
Om daarbij te helpen, geef ik begin december een workshop. Online. Met als titel: “Easy peasy. 5 stappen om uw familieverhaal (eindelijk) op papier te zetten.” Zijn die er echt, die vijf stappen? Ja, tuurlijk. Wat die zijn, ga ik u uitleggen. Het is gratis en u kunt zich hier opgeven:
Schrijf het op, geef het door.