Dagboeken zijn er vol geschreven over de culturele revolutie van de jaren zestig door de ouderen van nu. Het was de tijd van de flowerpower. Velen waren hippies. Vrijen in de naakte natuur en luisteren naar psychedelische muziek.

De jongeren van toen hadden zich losgewrikt uit de benauwdheid van de opbouwjaren, waarin hun ouders - verlost van de nazi’s - gedisciplineerd en verzuild vasthielden aan het oude stelsel van normen en waarden. De PvdA met Drees voorop en de KVP onder leiding van de pastoor maakten de dienst uit. De VVD was toen nog slechts lijst 5.

De jaren zestig veranderden het beeld van de samenleving totaal.  Nederland werd geconfronteerd met de eerste communes, met wiet en we gingen massaal thee drinken. The Beatles kwamen en op de VARA-radio riep Hanneke Groenteman bij het huwelijksfeest van Beatrix en Claus op tot protest onder de leus ‘geen woning, geen kroning’. Maar er was nog iets opmerkelijks aan die tijd. De jongeren hadden geen haast en er zat geen kwaad in ze. Een periode met weinig prikkels.

Boeken vol zullen er geschreven worden over de jeugdrevolutie van nu. Protesten en rookbommen zijn vervangen door messen en wapens. Het normen- en waardenstelstel, dat zestig jaar geleden de eerste deuken opliep, is inmiddels zwaar beschadigd.  En waar de jaren zestig jeugd ontspannen waren is het opmerkelijke aan deze tijd dat de jongeren leven in de grootst mogelijk haast. Overal komen de prikkels vandaan.

Daarmee ontstaat er een gigantische generatiekloof tussen jongeren en ouderen met alle gevolgen van dien.
Is er nog belangstelling van jong voor oud? Forgit it.
Bieden de jongeren nog graag hulp aan de ouderen? Ho maar.
Staan ze hun zitplaats af aan ouderen in de metro? Let er maar eens op: sporadisch.

Een goed gesprek voeren met een ouder? Nee, een grote bek is de regel.

Bij kassa’s, op roltrappen, in liften. De jeugd is steeds meer en meer in zichzelf gekeerd. Appen, scrollen, tiktokken, swipen, jongeren lijken volledig van de fysieke buitenwereld afgesloten. En ja, het is in de stad erger dan op het platteland. En ja, er zijn zelfs verschillen tussen wijken onderling. Ik loop daar niet voor weg. En ja het heeft alles van doen met opvoeding.

De tegenwoordige opvoeding laat zwaar te wensen over. Laten we daar als samenleving nu eens iets aan doen