Misschien is het de tijd van het jaar, misschien het malle vertoon van geesten bij Halloween, maar ik denk vaker dan anders terug aan Aimée Zwitser, de Haagse helderziende die ik ooit bezocht. Mócht bezoeken. Ze ontving niet iedereen en ik had een introductie. Toch was ik bang.

Met helderzienden heb ik hetzelfde als pyschologen. De vrees dat ze recht in mijn ziel kijken en daar dingen zien die verkeerd en fout zijn, waardoor het voor altijd duidelijk wordt dat ik ten eerste een slecht mens ben en ten tweede dat ik dan weet dat voor mij de hemelpoort gesloten zal zijn. Een onrustig geweten komt niet altijd voort uit de werkelijkheid. Het kan ook ontstaan uit angst voor een mogelijkheid. Desalniettemin zorgde ik ervoor dat ik op tijd arriveerde bij Aimée.

Zij was van Indische komaf, had de gave van dit soort weten van haar moeder geërfd en ze had geen zin in prietpraat. Ik moest tegenover haar gaan zitten. Ze legde de tarot, keek me aan, ik veranderde in doorkijk-glas, en daarna begon ze te praten.

"Ja," zei ik al na haar eerste zinnen, "Ja, dat is zo." Destijds had ik een romantische relatie met een man die nogal veel alcohol dronk. Hij beloofde mij steeds te stoppen maar deed het niet. Dat was eigenlijk de reden voor mijn bezoek. Hoe zou dat verder gaan? Daar had Aimée een antwoord op, dat weinig met helderziendheid te maken had.

"Kind," zei ze, "als jullie trouwen dan wordt dat een nationale ramp."

Kijk, dat zijn zinnen die ik begrijp.

Een poosje later was de relatie voorbij.

Alles wat  Aimée voorspeld heeft is uitgekomen, en ik zou dus graag terug gaan, maar ze is gaan hemelen. Noodgedwongen bezocht ik andere helderzienden, maar niemand was zo goed als  Aimée. Wel heb ik dierbare herinneringen aan een mevrouw die ik consulteerde in verband met liefdesverdriet. Of ze helderziend was, weet ik niet.  Ze gaf me een kaars met de instructie om avonds voor het slapen gaan, even in alle rust in de kaars te kijken. Drie maanden lang. Daarna zou dat "beloond" worden. Tijdens het consult vatte ik dat op als de terugkeer van de verloren geliefde, maar na de drie maanden kreeg ik iets beters. Innerlijke rust. En het besef dat die geliefde eigenlijk niks voor mij was.

Leerzame consulten waren dat. Dus als u nog iemand weet in het Haagse? Ik hou me aanbevolen.

https://www.indischeschrijfschool.nl