Een kartel is een groep bedrijven, instellingen of personen, die een gemeenschappelijk belang hebben, maar die niet met elkaar concurreren. In plaats daarvan hebben ze geheime afspraken om de buit te verdelen en de prijzen zo hoog mogelijk te houden. Naar buiten houden ze de schijn van concurrentie op. Een kartel beheerst en regelt onderling de markt. Nieuwelingen worden door prijsopdrijving buiten gehouden. Slachtoffers zijn de consumenten, die door het ontbreken van echte concurrentie de hoofdprijs moeten betalen. Daarom kennen we een officieel kartelverbod. Toch bestaat het kartel. Sterker nog: het is springlevend.

Het bekendste bewijs van kartelvorming  is misschien wel de zogenaamde “burgemeesterscommissie” van de Tweede Kamer waarbinnen de vrijgekomen zetels worden verdeeld. 35 % van de kiezers stemt lokaal, maar van de 355 gemeentes heeft slechts 3% een burgemeester die niet afkomstig is uit een kartelpartij.

In ons land hebben de bestaande politieke partijen dus met hun paladijnen bij media en het onderwijs ongeschreven afspraken om de buit te verdelen. Een ander bewijs daarvan zijn de colleges,  zoals gevormd in Barendrecht en onze stad. De vreemde eenden in de bijt (lokale partijen) worden overal waar mogelijk buitengesloten. VVD en GL - op papier politieke uitersten - werken gebroederlijk samen: Partijprogramma’s en verkiezingsbeloften ten spijt.

Het kartel verdeelt de banen en de subsidies dus ook in Rotterdam. Dat laatste zorgt ervoor dat er nog al wat instellingen zijn, die graag hun graantje meepikken. RADAR, CVD en SPIOR zijn daar voorbeelden van. Zij volgen het kartel niet alleen slaafs en kritiekloos, ze verketteren daar waar het kan ook de enige grote partij, die niet bij dat kartel hoort. En inderdaad voor wat, hoort wat: De subsidiekraan blijft ruim open staan.

Een ander bewijs van het kartel is ons omroepstelsel. Ooit een typerend product van een verzuilde samenleving, maar na het einde van de verzuiling gewoon doorgegaan. De onderliggende afspraken worden via de NPO gemaakt. Dat zijn overigens geen geheime afspraken, want men verdeeld (enorm veel) belastinggeld. Ook hier heeft men alle belang bij het verdedigen van de samenwerking met het politieke kartel, want vrijwel iedere partij heeft een omroep als haar kritiekloze spreekbuis.

Merkwaardiger is de samenwerking tussen NPO en haar zogenaamde concurrent RTL. Buiten dat we de geflopte Twan Huys weer op zagen  duiken bij als commentator bij het  NPO-programma M. en men in  tafelgesprekken gewoon reclame voor elkaars uitzendingen maakt, valt iets anders op.

Het commerciële RTL-nieuws is misschien wel linkser georiënteerd dan NOS-nieuws, dat af en toe wel commentaar vraagt aan een lid van de PVV-fractie (RTL-nieuws negeert de tweede partij van ons land categorisch).
Zaterdag- en zondagochtend gebeurt er klaarblijkelijk niets in ons land en de rest van de wereld, want het nieuws begint dan pas om 13.00 met de eerste uitzending Tot dan zijn we op buitenlandse omroepen aangewezen.

Een merkwaardige gewoonte, dat een onduidelijke oorsprong heeft. Het lijkt echter het moment voor RTL om wel met een nieuwprogramma te komen c.q. om te gaan concurreren. Extra kijkers gegarandeerd, maar wat is de praktijk? Inderdaad, ze hebben een kartelafspraak gemaakt en zenden geen van tweeën nieuws uit: Geen echte concurrentie dus.

Kom op John de Mol: laat SBS dat gat vullen, zodat ik dat gruwelijk partijdige CNN zowel zaterdag- als zondagochtend kan negeren.