Veel is mis op de wereld, maar in het kleine van het alledaagse sta ik als een tevreden vrouw in de supermarkt naar de kroepoek te kijken. Het aanbod neemt toe. Er zijn nu ook plantaardige soorten kroepoek.

Dat plantaardige is iets voor mij. De laatste jaren ontwikkel ik steeds meer voedsel-intoleranties, vooral histamine (dus geen tomaten meer), eiwitten, noten, peulvruchten, soja, specerijen en alles wat te zeer bewerkt is. Van veel suiker zwellen mijn oogleden op, van veel zout ook. Inderdaad, wat hou ik over, dat is ook mijn vraag. Ik lees etiketten om de samenstelling van iets te doorgronden en zie ik meer dan drie regels ingrediënten, dan zet ik het terug. Vroeger kon ik ontbijten met een restant paprikachips en op de koelkast stond altijd een fles whisky voor me klaar. Those were the days.

Gezien mijn situatie, zou ik dus blij moeten zijn met kroepoek gemaakt van cassave. Het is een knol, een wortel. Dus het is feitelijk een zak gefrituurde schijfjes knol. Hoe smakelijk klinkt dat? Niet. Ik zag ook kroepoek van rijst gemaakt.           Tja.

Het heeft vast iets gezonds.

Dus ik vind, dat ik dankbaar moet zijn voor de knol-kroepoek en het gewoon moet proberen, er zijn inmiddels verschillende varianten, er zit vast  iets bij dat me smaakt.

Dat is het enerzijds. Het verstandige oordeel.

Nu het anderzijds. Dat is de emotie. Ik verlang naar echte kroepoek, simpel en onovertroffen in de smaak, omdat die een zweem nostalgie heeft. Zo smaakte kroepoek vroeger in Indië, zo smaakt het nog steeds, als het door de juiste handen gemaakt wordt. Dan heb ik het natuurlijk niet over een supermarktzak.

Verstand versus gevoel, dat is mijn kroepoek-dilemma. In het kleine toont zich het grote. Een goed geleid leven is het totaal van goed geleide dagen. Maar hoe te beslissen? Ga ik op tijd naar bed zodat ik de dag erna me goed voel, of blijf ik voor de laptop hangen om nog éven naar Nexflix te kijken? Dat even duurt altijd te lang, maar elke avond braaf op tijd naar bed verveelt ook snel. Anderzijds is een gevoel vaak een reactie op een gedachte, en ik wil geen mens zijn die blijft hangen in reageren, daarvoor heb ik geen hersens gekregen.

Dus zo gaat het verder in mijn hoofd, enerzijds en anderzijds. Mijn hoop is gevestigd op een kwaliteitstoko die echte oude kroepoek van een plantje maakt. Dan ben ik uit mijn dilemma. Eens komt die dag.