Eindelijk, eindelijk was de dag aangebroken dat 19 regimenten een nieuw vaandelopschrift kregen. Een dag bomvol vertoon van tradities, en ik wist zeker dat Indië ook zou voorkomen in de uitleg van wat-wat is.

Het liep anders en zelf liep ik helemaal niet. Want die ochtend knakte ik door mijn rug. Het ene moment was ik gewoon, het tweede moment zat de rug vol pijn. Dat gaat over, maar niet meteen. Daardoor kon ik er niet bij zijn en zat ik thuis voor de laptop, wachtend op de live stream van YouTube. En ik dacht: eigenlijk is dat juist een voordeel. Kijk je thuis naar het Songfestival, dan krijg je ook veel meer informatie dan wanneer je in de zaal zit.

Het ging me om de ceremonie van de vaandelopschriften. Alles kwam daarin bij elkaar: de veteranen, de actief dienende militairen, het koningshuis, bobo's en vooral veel, heel veel uniformen waarvan elke tres en iedere medaille een eigen verhaal vertelt.

Ik zat er klaar voor.

Zo informatief als het Songfestival werd het niet. Toen de regimenten het ponton in de Hofvijver opkwamen, zwiepte de camera er even langs. Ik had gehoopt op duidelijke beeld en dan een uitleg wie is wie en wat is wat. De vaandels kwamen in beeld, ik zag vaak Java staan, en ook KNIL bij het Regiment van Heutsz. Ja, logisch. Het Regiment zet per Koninklijk Besluit de tradities van het KNIL voort en vele andere regimenten zijn in Indië geweest tijdens de dekolonisatie-oorlog. Het was al met al dus Nederlandse geschiedenis, Indische geschiedenis, dat daar stond.

Uitleg? Nauwelijks.

Al snel werd er gewacht op “enkele autoriteiten”. Iedereen stond en wachtte. Er viel een stilte die duurde en duurde. Ik dacht aan een kopje thee maar de keuken was voor mij als rugpatiënt te ver en daarbij, ik was bang iets te missen.

Ik miste niks. 

De autoriteiten kwamen. Zij staken speeches af, voorspelbaar van inhoud en lengte. Dan de ceremonie.

Wat een gemiste kans, dacht ik na de plechtigheid. Nou hebben we deze unieke dag in onze tijd, zo vaak gebeurt het niet dat er vaandelopschriften mogen worden toegevoegd, het is eindelijk weer Veteranendag, de krijgsmacht komt in volle traditionele glorie in beeld en wat krijgen wij als burgermensen voor uitleg erbij? Zuinig.

En dit was juist de kans om te laten zien wat traditie is, wat het vaandel betekent, en dat Indië deel uitmaakt van het leger, tot op de dag van vandaag.