Het lijkt nog ver weg, maar volgend jaar maart zijn er alweer gemeenteraadsverkiezingen. En daar begin je nu al het nodige van te merken. Rita Verdonk liet onlangs weten dat ze aan 't eind van deze raadsperiode een punt zet achter haar loopbaan bij Hart voor Den Haag. Voormalig ADO-voetballer Tommie Beugelsdijk, gespecialiseerd in gele/rode kaarten, wil juist voor diezelfde partij de gemeenteraad in. En Omroep West meldde na een peiling onder 1064 volwassen Hagenaars dat wanneer er nú gemeenteraadsverkiezingen zouden zijn, de partij van Richard de Mos met 11 zetels opnieuw de grootste wordt. 

Nu verwacht ik dat we wel eerder dan maart 2026 naar het stemhokje moeten; niet voor de gemeenteraad maar voor de Tweede Kamer. Dit klungelkabinet zou door mijn oma al vanaf de eerste dag zijn bestempeld als ‘een doodgeboren kindje met een lam handje’. Maar dat het zo’n puinhoop zou worden… Laat ik het ook maar niet hebben over alle verbroken verkiezingsbeloftes van Wilders (eigen risico zorgverzekering, sociale huur etc. etc, zie het tv-spotje van de SP), want dat is politici eigen. Ook hier had oma een passende uitspraak: ‘Veel beloven, weinig geven, doet een gek in vreugde leven’. Maar Geert is wel kampioen beloftes breken. En het ligt nooit aan hem, maar altijd aan anderen.

Maar terug naar de Haagse raadsverkiezingen. Die peiling van 11 zetels voor Hart voor Den Haag zal voorman Richard de Mos niet echt lekker zitten. Weliswaar opnieuw de grootste, maar ook opnieuw geen positie die een college over rechts heel makkelijk maakt. Het is zelfs een zetel minder dan waar Hart voor Den Haag - dankzij drie overlopers uit PvdA, CDA en VVD - thans over beschikt. Dus werk aan de winkel. Nog meer de straat op, nog meer plannen de wereld in slingeren, nog meer nieuwsberichten uit laten gaan: in de spotlight blijven!

Rita Verdonk zal daarbij node worden gemist. Die deed al nauwelijks mee aan acties op straat, ging ook niet in zo’n lelijk felgroen jackje rondlopen en heeft helemaal geen trek in flyers op de markt uitdelen. Nog voordat de uitslag van de peiling bekend werd, heeft ze de handdoek in de ring gegooid. Rita dacht na alle debacles in haar politieke leven (leiderschap VVD van Rutte verloren, uit de partij gegooid en met haar eigen Trots Op Nederland niet eens de kiesdrempel gehaald) bij Hart voor Den Haag snel een lucratief wethouderschap binnen te slepen. Naast een auto met chauffeur, snoepreisjes en ruime declaratiemogelijkheden lokte een brutosalaris van 9098 per maand. Maar ook dat ging niet door. In plaats daarvan als lid van de oppositie voor nog geen 3000 bruto eindeloos lange raadsvergaderingen bijwonen.

In de basis

Komend jaar gaat het er bij Hart voor Den Haag natuurlijk flink om spannen wie er tot die eerste elf op de kieslijst behoren: zeg maar wie onder aanvoerder Richard de Mos in de basis staan. Dat hangt van twee factoren af. Ben je een stemmentrekker en hoeveel sponsorgeld weet je binnen te halen? Zal de tot rechts-populisme bekeerde socialist Constant Martini er straks nog bij zitten? Of houdt de 75plusser de eer aan zichzelf en gaat-ie nu lekker van zijn pensioen genieten? Want een echte stemmentrekker is Martini al heel lang niet meer. 

Die andere tot De Mos bekeerde PvdA’er, de huisjesmelker Mairan Sewtahal (vorig jaar van links naar rechts overgestoken) bleek vier jaar geleden bij zijn oude club wel goed voor 1400 voorkeurstemmen. Dus die zit waarschijnlijk gebeiteld. Want al zijn kiezers komen uit de Hindoestaanse gemeenschap: al decennia een belangrijke doelgroep voor alle partijen. De PvdA haalde om die reden reeds in 1978 Johan Chandoe binnen de gelederen. En later Baldewsingh. Het CDA liet zich met Ramlal ook niet onbetuigd.

Nu zijn er meer groepen Hagenaars met een migratie-achtergrond die stemgerechtigd zijn: Marokkanen en Turken om er maar twee te noemen. Nadat Richard de Mos in 2012 door de PVV was afgedankt en zijn eigen lokale partij begon, begreep hij al snel hoe dat werkt. Dankzij zijn warme relatie met Atilla Akyol (van het veelbesproken partycentrum Opera) harkte hij zijn eerste Turkse stemmen uit de Schilderwijk binnen. Toen de voor het wethouderschap gepasseerde D66’er Rachid Guernaoui woest in 2017 overliep naar De Mos, was er meteen ook een link naar Marokkaans Den Haag. Daarmee schudde de oud-PVV’er sluw het Minder Minder-imago van zich af.

Ik vraag me wel af of Ismet Bingöl er slim aan heeft gedaan met zijn tussentijdse vertrek bij het CDA; een club die landelijk weer flink in de lift zit. Of Hart voor Den Haag meneer Bingöl wel echt nodig heeft voor Turkse stemmen? De Mos denkt zeer strategisch en loyaliteit is niet zijn sterkste eigenschap, zo weten inmiddels heel wat ex-partijleden. Die tien plekken onder De Mos zijn snel vergeven. Zelfs op de verkiesbare plaats 11 ben je straks nog niet veilig, want als ADO-icoon Beugelsdijk op 15 alle hooligans van Midden-Noord met voorkeurstemmen binnen hengelt…

Luxe problemen

De strubbelingen die daar komende tijd intern van gaan komen, zijn echter luxe problemen voor Richard de Mos. Zijn tomeloze energie, gevoel voor publiciteit, ad remme humor en gave van het woord dragen allemaal bij aan de gestage groei. Iets wat bepaald niet alle partijleiders in de Haagse gemeenteraad kunnen zeggen. De meeste partijen zijn bovendien afhankelijk van de populariteit van hun landelijke leiders. Iets wat alle kanten op kan. In de actuele peiling van Omroep West groeit de Haagse PVV van 1 naar 4, maar of dat zo blijft, zal toch sterk afhangen hoe Wilders over een jaar landelijk wordt gewaardeerd. Datzelfde geldt voor VVD, CDA, D66 en last bus nog least Groen Links/PvdA.

Die linkse fusie scoort in de Omroep West-peiling volgend jaar 9 zetels en wordt daarmee de tweede partij in Den Haag. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat er op het partijkantoor aan de Stationsweg nu reeds over veel meer wordt nagedacht dan wie de toekomstige lijsttrekker mag worden. Bijvoorbeeld hoe grote doelgroepen die verloren (lees: naar De Mos) dreigen te gaan, toch kunnen worden gepaaid. Staat er al een ledenbijeenkomst gepland met de prangende vraag: is er een Hindoestaan in de zaal?

Een gemene gedachte bekruipt me ineens. Ik zou me wild lachen als GL/PvdA de Hindoestaanse stemmen straks binnen probeert te slepen met Janice Roopram. Die zat tot 2022 in de raad voor Hart voor Den Haag, schopte 't zelfs tot vice-fractievoorzitter, maar werd tot haar verbijstering ineens harteloos door De Mos bij 't grofvuil gezet. Omdat ze te kritisch op zijn financiële beleid zou zijn geweest. Dat zou pas humor zijn, want dan neemt de goedgebekte Janice het op tegen PvdA-deserteur Sewtahal. En dan meteen ook op zoek naar een uitgerangeerde ADO-voetballer die nog wat om handen wil hebben. Misschien Eljero Elia? Een zwarte voetbalheld: dat zijn twee vliegen in één klap!