De as-Soennah moskee in Den Haag zou in het verleden financiële donaties hebben ontvangen uit Koeweit. Of dat nou waar is of niet, de teerling is geworpen. Meteen eisten partijen in de Tweede Kamer maatregelen, Geert Wilders uiteraard voorop.

Vraag is echter: welke maatregelen? Burgemeester Pauline Krikke had eerder immers al fijntjes laten weten dat het wettelijk kader ontbreekt om (religieuze) instellingen tot openheid te dwingen over de herkomst van hun financieringen, laat staan om vast te stellen of er sprake is van een ‘onwenselijke invloed’ die met geld uit het buitenland mee komt. Het is aan de Tweede Kamer om dat wettelijk kader te creëren, maar die staat aan de zijlijn te roeptoeteren.

Is alle commotie van dit moment terecht? Ik vraag me dat af. Buitenlandse financiering van religieuze instellingen is niets nieuws, en vindt al sinds mensenheugenis plaats. Het is ook niet per se negatief, of verdacht. Een kerk bouwen en onderhouden, of moskee, kost veel geld, en de mogelijkheden om in Nederland fondsen te werven zijn beperkt. In Den Haag sluit de ene na de andere kerk vanwege teruggelopen kerkbezoek. Getroffen kerkorganisaties kunnen hun onroerend goed niet meer zonder grote financiële verliezen exploiteren en proberen hun kerken andere bestemmingen te geven, al dan niet samen met de gemeente.

In het geval van de as-Soennah moskee gaat de geld gerelateerde discussie helaas meteen weer in de richting van onverdraagzaamheid. Ik ga hier de as-Soennah moskee niet verdedigen; persoonlijk heb ik niets met haar religieuze standpunten. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Dat maakt dit land ook zo fijn om in te wonen. Als een religieuze instelling iets doet wat echt niet door de beugel kan, dan heeft Nederland een rechtsstaat die de leidraad vormt. Die functioneert over het algemeen rechtvaardiger, en in elk geval objectiever, dan onze onderbuik.

Uiteraard moeten we waakzaam zijn, en kritisch. Tegelijk vind ik dat we ook oprecht moeten kijken naar hoe de as-Soennah moskee zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld en steeds meer haar steentje bijdraagt aan de Nederlandse samenleving in het algemeen en aan die in Den Haag in het bijzonder. Alles wat anders is dan onze seculiere levensstijl met argwaan bekijken, en religieuze gemeenschappen buiten de maatschappelijke orde proberen te plaatsen, werkt doorgaans averechts.

Ik ben een groot voorstander van de scheiding tussen kerk en staat. Dat brengt dan wel met zich mee dat we de rechtsstaat ook daadwerkelijk respecteren; en dat we dus niet alles wat met religie te maken heeft, vanuit onze onderbuik per definitie en blijvend in het verdachtenbankje plaatsen.