De internationale spelregelcommissie IFAB (International Football Association Board) gaat experimenteren met Blauw. Er is sinds het WK van 1970 al Geel en Rood. Nu komt er dus een derde kaart die voetballers tot de orde moet roepen. Wanneer de scheidsrechter je zo’n blauwe kaart voorhoudt, moet je tien minuten het veld uit. Je krijgt hem omdat je je hebt bezondigd aan spelbederf, een zogenaamd professionele overtreding hebt gemaakt of ongewenste aanmerkingen had op de leiding. Het is nog niet bekend of, en zo ja op welk competitieniveau, de kaart ook in Nederland wordt ingevoerd. Evenmin is duidelijk wat je straf wordt wanneer je die kaart in de laatste paar minuten van een wedstrijd krijgt.

In Zweden is er nog een vierde kaart en voorlopig alleen in het jeugdvoetbal: Groen. Die wordt na afloop van een wedstrijd toegekend aan de speler die zich het sportiefst heeft gedragen tegenover zijn of haar tegenstander en de scheidsrechter. Om fair voetbal bij de junioren te stimuleren, aldus de Zweedse voetbalbond. Groen kennen ze trouwens ook bij hockey, maar daar is ie minder deugdzaam. Je krijgt hem wanneer jouw commentaar de scheidsrechter niet aanstaat of wanneer je een overtreding hebt gemaakt die nog net geen Geel waard was. Groen betekent twee minuten het veld uit en wachten totdat de scheids je weer terugroept.

Ondergetekende heeft de IFAB verzocht in het voetbal nóg een kaart in te voeren. Ik kwam er onlangs op tijdens Engeland-Nederland toen ik meneer Saka zag, de rechtsbuiten van de tegenpartij. Na een stevig maar reglementair duel met onze Nathan Aké stortte hij ter aarde met een van helse pijnen bijna exploderend gezicht en een schreeuw die die van Edvard Munch degradeerde tot niet meer dan een fronsje. Dood was hij bijna, die kermende Saka, op beelden vanuit Gaza zie je ze niet zó erg.

Natuurlijk wilde ik meteen mijn digitale portemonnee trekken om geld over te maken naar Save Our Saka, het goede doel voor slachtoffers van voetbalgeweld binnen de lijnen. Maar tien tellen later liep dezelfde Saka de honderd meter alweer in tien seconden, handgeklokt en met de bal aan de voet. Vloekend borg ik mijn chequeboekje weer op en wachtte op wat de scheidsrechter ging doen. Maar die deed niets. Die had het ongetwijfeld ook gezien, hij was nog het meest belazerd door die gluiperige Brit. Ook hij was voor het oog van de hele wereld in de maling genomen en had Aké zelfs Geel gegeven. Maar hij liet matennaaier Saka gewoon lopen. Mario van der Ende, Dick Jol, John Blankenstein, Charles Corver en andere kwaliteitsarbiters zouden Saka bij elk volgend balcontact meteen en zonder aanleiding hebben afgefloten. Mij in de maling nemen? Dat kan ik veel beter.

Dus wat voor kaart moet er komen in het voetbal? De Theaterkaart. Die moet je krijgen wanneer je als voetballer toneel hebt gespeeld en de boel hebt geflest. Dus wanneer je na een gefingeerde aanslag, inclusief hevig gegil en tig keer doorrollen, in no-time weer zo fris bent als een hele horde hoenen. De waarde van de kaart is dezelfde als van Geel: bij een volgende overtreding inpakken en wegwezen. En hij moet in Geel-Groen-Blauw. Dat zijn de kleuren van Brazilië. Het hele circus van aanstellerij en ons de indruk willen geven dat je zojuist ternauwernood een moordaanslag hebt overleefd, is namelijk begonnen bij de vreselijkste voetballer aller tijden: de Braziliaan Neymar.

Die tweederangs acteur verdient momenteel 100 miljoen dollar per jaar bij Al-Hilal in Saoedi-Arabië, dus wij zien hem gelukkig nooit meer. Maar wat kunnen we hem heerlijk blijven haten door een kaart naar hem te vernoemen. Helemaal wanneer de IFAB zijn beeltenis op de achterkant van die kaart zet. Misschien is dat sowieso wel een aardig idee: op de achterkant van kaarten het gezicht van fameuze kaartenpakkers. Met wisselende koppen, en per land verschillend, van de recordhouders van het vorige seizoen en uit vorige jaargangen. En dan ook maar meteen in massaproductie voor voetbalfans. Als collector’s items of in de vorm van een kwartetspel. Ik zie het me al spelen met mijn vrienden in de kantine: Mag ik van jou van de Rode kaarten Sergio Ramos en van de Gele kaarten Wim van Hanegem? En dat ik dan als antwoord krijg: Heb ik niet, maar mag ik dan van jou Zinedine Zidane en Patrick Pothuizen?