De ludieke actie van ondernemer Rob Lagendijk om Rotterdam de hoofdstad van ons land te maken is grappig, hoewel zijn actie natuurlijk op Den Haag toegesneden had moeten zijn, maar het vestigt in elk geval en ook terecht de aandacht op het nationale probleem: De arrogantie van 020.

Die komt onder meer tot uiting bij het serieuze voorstel van GroenLinks in die stad om alle gelukzoekers uit de Middellandse zee in 020 aan wal te laten gaan. Zij kunnen daarmee internationaal de goedmens spelen, maar de opvang moet door de rest van het land verzorgd worden; door die gewone mensen die niet in of bij de grachtengordel wonen.

Die houding is al eeuwenlang een probleem. Toen in heel Holland de opstand tegen de Spanjaarden succesvol leek, was het Amsterdam (020 is hier een anachronisme) dat met wapengeweld door de geuzen tot de orde moest worden geroepen. Die overval mislukte door de weerstand binnen de stad. De Amsterdammers stonden achter Spanje en keerden zich tegen de rest van het land.

Pas toen de Spaanse landvoogd de pacificatie van Gent ondertekende, wensten de Amsterdamse regenten mee te doen. Alleen onder speciale voorwaarden: De zogenaamde satisfactie waarin bepaald werd dat ze Rooms mochten blijven in het ondertussen protestantse Nederland. Hadden ze met veel moeite de band met Spanje verbroken, die met Rome wensten ze te behouden!

Het gevolg was wel dat alle Roomse kooplieden uit de Zuidelijke Nederlanden van Antwerpen, Gent, Brugge etc. naar Amsterdam verhuisden en daar de wortel legden voor de welvaart, ondanks de zeer ongunstige vaarroute naar de stad (Pampus!).

In de daarop volgende jaren van welvaart werd zowel binnen de Staten van Holland als binnen de besturen van de VOC en de WIC grote ergernis opgewekt door de vertegenwoordigers van Amsterdam die constant het belang van hun stad lieten prevaleren boven die van het totale land. Die ergernis leidde er in 1650 toe dat de toenmalige stadhouder Willem II een aanslag op de stad ondernam, die helaas mislukte. Hollandse troepen voor de gesloten stadspoorten van Amsterdam!

De argwaan van de Hollanders was aangewakkerd door het feit dat na het twaalfjarige bestand door Amsterdamse tegenwerking het leger en de vloot zo verzwakt waren, dat vele delen van ons land weer in Spaanse handen vielen.

Een paar eeuwen later was het Amsterdam dat zich triomfantelijk inzette voor de bezettende Franse macht. Demonstratief werd aan het oorlog-zuchtige Franse monster Napoleon op 9 november 1811 de stadssleutel overhandigd. Waarschijnlijk als dank voor het inlijven van het hele land binnen het Franse keizerrijk en het invoeren van de dienstplicht, zodat Hollandse jongens als kanonnenvlees naar Rusland konden worden gezonden.

Napoleons broer, Lodewijk – de eerste koning van ons land - had een paar jaar daarvoor overigens van het stadhuis zijn persoonlijke woning gemaakt: Het koninklijk Paleis op de Dam! Ook de reden om Amsterdam toen officieel tot hoofdstad te benoemen: Zijne Franse majesteit woonde er immers! Het was dus een ongewenste Franse koning die hen de titel hoofdstad gaf!

In de eerste grondwet van 1814 werd helaas een artikel opgenomen (30) waarin stond dat de vorst moest worden beëdigd in een vergadering van de Staten Generaal, die in Amsterdam moest worden gehouden. Daarom bleef die stad de hoofdstad ondanks het feit dat in de praktijk Den Haag die functie had. Ook bij de laatste grondwetswijzigingen in 1983 bleef dat kroningsartikel (32) in de wet staan.

De mogelijkheid om die misselijkmakende hoofdstedelijke arrogantie nu eens af te straffen door 020 haar status als hoofdstad af te ontnemen ligt dus voor de hand! Vraag aan de volgende vorstin (Amalia) of ze gewoon gekroond kan worden in haar geboortestad Den Haag!

Dan krijgt de Hofstad de status die bij haar dagelijkse praktijk past.

p.s. De lezers die deze column erg gekleurd vinden hebben volkomen gelijk.