Er is ook goed nieuws. Per 2023, dus over een half jaar, komt er meer subsidie voor de tweede generatie van 'oorlogsgetroffenen', zoals de term is. Dus voor mensen die de oorlog hebben meegekregen van hun ouders. Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) gaat een groter hulpaanbod financieren bij verschillende organisaties.

Het nieuws stemde me tot nadenken. Vooral: waarom is dat nu pas bekend? Al decennia lang verschijnen er interviews, artikelen en boeken waarin mensen vertellen over hoe dat was, opgroeien met de oorlog in huis. En ook wat het betekende, om dat mee te dragen als kind de volwassenheid in. Je hebt de loyaliteit naar je ouders en ook het verlangen die meegekregen last los te mogen laten. Los van al deze publicaties, is er ook het gezond verstand dat meteen weet, dat oorlog in mensen doorgaat.

Dus dat geld had er al lang moeten zijn.

Maar ja.

Beter laat dan nooit, dan niet.

De subsidie gaat naar Pelita, naar het Veteraneninstituut, naar het Joods Maatschappelijk Werk en ik meen ook naar ARQ. Er komt een speciaal loket voor vragen van de tweede generatie en zorgmedewerkers. En er komt specifieke zorg. Alles stapsgewijs.

Tot die tijd moeten we het doen met wat er is, wat er kan. En ook wat nadenken over de derde generatie.

Goed dat er meer geld komt, nodig en welkom is het zeker. Ik hoop dat er dan meer mensen hun verhaal willen vertellen en doorgeven, ook om anderen te laten weten dat oorlog lang doorgaat, vooral buiten het oog van de wereld. Achter huisdeuren gaat het vaak gewoon verder, op een andere manier, duidelijk of subtiel.

Ik ken een man, wiens vader in de oorlog gewond raakte. Alleen voor zijn fysieke wonden was er genezing. De vader wilde zijn zoon harden tegen het kwaad van de wereld. De zoon werd een man die nu ook innerlijk gewond is, zonder dat hij weet hoe hij beter kan worden. Kassian, die vader. Kassian, die zoon. Zo zijn er meer verhalen.

Ook zijn er vaders - en moeders - die uit de oorlog kwamen met een zielsdiep besluit de kinderen vooral liefde te geven op een zachte manier, en dat ook konden. De zegen zit in: daartoe in staat zijn.

Ik hoop dat er veel geld komt en weinig bureaucratie. Dat mensen van binnen hun eigen weg leren te vinden, zonder de oorlogslast van hun ouders. Ze waren immers nog maar kind.

https://www.indischeschrijfschool.nl