Politiek is geen Morten of House of Cards

22 May 2019, 20:25 uur
Columns
mainImage

Spelletjes. Intriges. Politieke complotten. Allemaal zaken die je in de politiek verwacht tegen te komen, als je een beetje gewend bent aan de verhaallijnen van een gemiddelde politieke tv-serie. De werkelijkheid is anders. In het Haagse Èspalès heb ik er weinig van gemerkt. Of ik dat jammer vind? Nee, het is een prettige gedachte dat de échte politiek saaier is dan wat Hollywood en Hilversum ons voorschotelen.

Natuurlijk, als wethouder van de drie mooie portefeuilles Economie, Sport en Buitenruimte werk ik samen met vier soms compleet verschillende politieke partijen vóór de stad. Dan heb je weleens een meningsverschil. Dan knettert het af en toe. Dát is politiek. Maar complotten? Nee. Politiek is géén televisieserie, geen spel. Politiek is: de mouwen opstropen en gáán. Problemen signaleren, oplossingen bedenken en aanpakken die handel.

Daar ben ik de politiek voor ingegaan, om de kloof tussen burger en politiek te verkleinen door heel concreet en direct aan de slag te gaan. Let wel: altijd sámen met bewoners en ondernemers, want zij weten vaak het beste wat er speelt in hun straat of buurt. Dat deed ik eerst in de Tweede Kamer, en vanaf 2010 in de gemeenteraad. En sinds een klein jaar als wethouder van de mooiste stad van Nederland. Ik vind het oprecht nog altijd te gek dat ik dit doen mag.

Toegegeven: het is hard werken. Het is een hondenbaan, heb ik eens in een interview gezegd. Zes dagen per week leef ik met een strakke agenda, bomvol afspraken, werkbezoeken aan sportverenigingen, winkelstraten en wijkbijeenkomsten overal in de stad. Er zijn ook ‘bilaatjes’ (zo noemen ze overleggen onder vier ogen hier), vergaderingen tot diep in de nacht met de gemeenteraad, korte en soms lange en diepgravende interviews met kranten, radio en televisie. Het is veeleisend, en ik weet wat je denkt: ik mag niet klagen, want ik heb er zelf voor gekozen. En zo is het.

Het werk van een wethouder gaat echter niet altijd van een leien dakje. Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Dat vergt geduld en uithoudingsvermogen. Soms moet je op je strepen staan en eisen dat de dingen gaan zoals jij wilt dat ze gaan. Op sommige dossiers is dat erg belangrijk. Met hopelijk een mooi resultaat nog voor de zomer, maar daar weid ik in een volgende column nog wel eens over uit.

Hoe het ook zij: na een dag noeste arbeid kruip ik altijd tevreden in m’n mandje. En denk ik bij mezelf: dit is wel de mooiste hondenbaan die je maar kan hebben.

 

P.S: Dit is mijn eerste column voor Dagblad 070. Ik hoop hier maandelijks terug te keren met een beschouwing op het leven in de Haagse politiek.