The Passion trok meer dan 2 miljoen kijkers. Uitvoeringen van de Matthäus-Passion worden steeds meer beluisterd en bekeken. De kerken voor nieuwkomers rijzen de pan uit.  

De nieuwe Marx

Cultureel marxisten gaan nog steeds uit van het gelijk van Karl Marx, maar erkennen, dat naast economie ook cultuur menselijk handelen kan bepalen en beïnvloeden. De klassenstrijd woedt nog voort en het is aan de marxistische elite om daarin leiding te geven met erkenning van de culturele achtergrond van de onderdrukte klasse.

Dat verklaart de kritiekloze acceptatie van de islam en andere religieuze al of niet christelijke uitingen door oorspronkelijk atheïstische marxisten. Uiteraard laten ze zich indien mogelijk ruiterlijk betalen voor hun voortrekkersrol. Wat dat betreft willen ze niet onderdoen voor hun voorgangers en voorbeelden uit het voormalige Oostblok: hun alutruïsme heeft een prijskaartje. Je steekt niet voor niets je nek uit voor de “verworpenen der aarde:” ”Voor wat, hoort wat”

Dood

Eén van de eerste voordelen van de introductie van een “vreemde” culturele gewoonte komt voort uit een Hindoestaans religieus gebruik. Zij wilden graag bij de crematie van hun geliefden aanwezig zijn en dat leidde tot een wijziging van de wet op de lijkbezorging. Er was ook niets onredelijks aan die eis. Het gevolg was een totale versoepeling die een einde maakte aan bestaande calvinistische benadering van ons levenseinde.

Op kerkhoven komen voorwerpen op de graven en de tot dan toe sobere begrafenissen en crematies krijgen een door de familie gewenste invulling. De urnen worden meegegeven en graven zijn gedenkplaatsen, die een zeer persoonlijke aankleding hebben. Niet alleen Hindoestanen, Antillianen en Kaapverdianen maken gebruik van de versoepeling van de regels, ook de tot dan zo ingetogen Hollanders laten sindsdien hun emoties de vrije loop.

Godsdienst

Toen ik heel lang geleden nog jong was, werd geloof vaak belachelijk gemaakt in linkse kringen. Logisch, want volgens Marx, Lenin, Troelstra en andere linkse leiders weerhield geloof de arbeiders van het revolutionaire elan.* Daarom bestreden ze iedere religie te vuur en te zwaard tot ze stuitten op het rotsvaste geloof van de nieuwe, door hen uit de onderste maatschappelijke regionen te leiden, onderdrukte klasse.

Merkwaardig, omdat die nu juist het basisprincipe van het linkse denken – gelijkwaardigheid – met religieuze argumenten aan hun laars lappen. Dat heeft tot negeren, wegkijken en dekken met de mantel der liefde geleid. Sterker nog, het nieuwe proletarische geloof werd als de religie van de vrede beschreven, terwijl vrijwel iedereen toch het tegenovergestelde op het nieuws ziet, leest en hoort.  

Die kritiekloze adoratie heeft voor anderen het gevolg dat ook zij mogen getuigen van hun geloof. Links kan moeilijk het ene geloof kritiekloos accepteren en het andere, zoals voorheen gebruikelijk was, ridiculiseren. Dit heeft uiteindelijk ook geleid tot herbezinning op de eigen christelijke wortels en waarden.

Vandaar dat we zonder gêne, ook van links Nederland, mogen genieten van geloofsuitingen als de The Passion.

*Uit mijn stukje blijkt dat ik nog steeds schoolmeester ben.