Rajab in zicht

16 July 2020, 23:46 uur
Columns
mainImage

"Tegen alle insecten," stond achterop de verpakking en omdat tegenspreken in mijn aard zit - mijn allereerste woord was 'nee' - dacht ik: ga dat maar eens uitleggen aan de rajab, de enge mieren, waarover ik de vreselijkste dingen heb gelezen.

Even een stukje historische informatie. Vroeger in Indië waren deze mieren een plaag, niet voor te stellen. Ze vraten alles op, ook houten kasten en kleren en dierbare spullen. In colonnes marcheerden ze overal heen, over en door. Er was haast niets tegen te doen, behalve dermate giftig spul spuiten dat ook mens en dier zouden bezwijken. Effectief, maar niet efficiënt. Omdat ik gevoelig ben voor nachtmerries, heb ik nu soms rajab in mijn dromen. Grote mieren die me aankijken. Ze tonen me hun kaken en klapperen veelbelovend. Ik sta als verlamd. Tot nu toe ben ik altijd op tijd wakker geworden.

Ooit las ik bij de schrijfster mevrouw J.M.J. Catenius-van der Meijden het verhaal over een mevrouw die aanvankelijk het verschijnsel mier niet zo serieus nam. Vast geboren en getogen in Holland waar een mier een klein verschijnsel is, en voor de hobbyist - die zijn er - ook een lief insect. Deze mevrouw bevond zich evenwel in Indië, zonder zich aangepast te hebben. Ze zag een mier. Met haar blote hand sloeg ze de mier dood, althans dat dacht ze. Lang verhaal kort, enige tijd later moest ze naar het ziekenhuis waar haar arm geamputeerd werd. Rajab. Voorzichtig zijn met mieren in de Oost, dat was een harde les.

Wanneer je dat weet, word je vanzelf wat voorzichtiger met doodslaan. Ik vond en vind het al moeilijk omdat ik denk: wat een mier is voor mij, ben ik voor God. Alleen heb ik zulke rajab-kaken niet, zodat ik op achterstand sta.

Ik was in de winkel omdat ik mieren buiten de voordeur had gezien. Die wilde ik niet in huis, want ik kan niet zo goed afwassen en een mini-vlekje dat ik vergeet, daar kan een mierenfamilie een week van eten. Dus het was zaak dit te voorkomen, op een manier waar ik mee kon leven. De spray zette ik terug, grote beloften vertrouw ik nooit. Weer thuis nam ik de stofzuiger ter hand en daarna de allesreiniger. Dus mochten de mieren een minivlekje ruiken, dan moeten ze door een vlakte marcheren vol citroenaroma waar nul voedsel is. En rajab of niet, dat gaat ze vast niet lukken.

 

https://www.indischeschrijfschool.nl