Respect, respect, respect. Ik kan het niet meer horen. Ik kan het niet meer lezen. Ik swipe het direct.

Tegenwoordig moet iedereen respect hebben. Waarom? Voor wat? Het is een lijdend voorwerp en zelden meewerkend. Respect verdien je, vergaar je, krijg je. Respect eis je niet.

Verkeerd werkwoord.

Tegenwoordig eist men respect voor een eigen mening. Anders is het discriminatie. Is er in geslopen net na de moorden op Fortuyn en Van Gogh. Respect. Voor elkaar. Maar nogmaals dat moet iedereen verdienen. En het wordt verleend door de ander. Zelf heb je het niet.

Wat we wel hebben is de vrijheid om te zeggen en te doen wat we willen. Verworven in die verschrikkelijke westerse koloniale samenleving. Na 1400 toen Wenen niet werd veroverd door de Ottomanen.

Nuance. 

De Moren, eeuwen daarvoor, waren in Spanje een verlicht volk dat kunst, architectuur en verschillende geloven samen liet leven. Door conservatieve katholieken grondig de pan in gehakt. Met een schrikbewind als gevolg. Waardoor de republiek hier weer is kunnen ontstaan. 

Verwarrende tijden altijd.

Ironie is wel dat onze zwarte piet juist die Moor was die een Spaanse edelman moest voorstellen. Een vrije geest. Gekneveld door goedkope oorbellen, foute lipstick en huidtrekkende zwarte kleurstof. Want zoveel meer willen wij Hollanders er ook weer niet aan uit geven.

Goed terug naar respect. Het maakt mij niet uit als je moeite hebt met homo’s. Eigenlijk wel. Maar draag die band dan niet. OK. Ik verdedig uw mening. 

‘Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen’. Voltaire. Franse slimmerik. Iets uit 1700 of zoiets. Iemand die precies heeft verwoord wat die koloniale westerse Europese samenleving heeft voortgebracht. Ondanks wat fascisme. 

Nogmaals ik respecteer uw eis niet. Ik verafschuw wat u zegt. Maar…

Wees direct, wees eerlijk. Zeg precies wat u vindt. Dan kan ik uw recht verdedigen op een andere mening.