'De heer Hirschi, meester in het schermen' staat bij de grote foto. Het Weekblad voor Indië publiceerde een jubelend artikel over Frederik Willem Hirschi (1896-1926), officier bij het Oost-Indische Leger en en een begaafd schermer.  Waar hij kwam, won hij prijzen.

Dat het Weekblad voor Indië hem zo voor het voetlicht haalde had te maken met ten eerste zijn grote sportieve prestaties en ten tweede het feit dat hij afkomstig was uit het militaire pupillen-internaat Gombong. De volgorde kan ook andersom zijn.

Eerst komt het gejubel over de man. Daarna Gombong.

In maart 1917 kwam  Frederik Willem Hirschi dus mooi in de pers terecht, met foto en jubeltekst, dit naar aanleiding van de schermwedstrijden, uitgeschreven door de Nederlands-Indische Officiers Schermbond, dus de  N.I.O.S. Het  Weekblad voor Indië schreef:

“Hij was bij ieder wapenfeest van de N.I.O.S. een der winners. Gedurende de zeven wapenfeesten die de N.I.O.S. heeft gehouden heeft Hirschi er vijf ereprijzen behaald. De andere prijzen 1en, 2ene, 3en, 4en en 5e prijs haalde hij bij ieder wapenfeest. Ook het korps waarbij hij dient, heeft een paar prijzen verdiend doordat hij in het korps vertegenwoordigde met twee anderen. Hij bezit 7 medailles ongerekend de prijzen in andere vorm, zoals horloges enzovoort.”

Zo'n man dus. Eerlijk, betrouwbaar, enorm begaafd, overal prijzen winnen, dat je denkt: hij had best naar de Olympische Spelen gekund namens Nederland.

Maar er was nog iets: Gombong. Dat was een militair internaat, vooral voor Indische jongens. In 1912 werd het opgeheven. Internaat klinkt luxe. Dat was het niet. De jongens hadden onderdak, voeding, opleiding, militaire training en de verplichting een aantal jaren in het leger te dienen.

Hoe kwam Hirschi daar terecht?

De stamkaarten van de pupillen staan online bij het Nationaal Archie. Ze maken in mij het verlangen los er veel meer over te weten.  Over de prijswinnende officier Hirsch zegt de stamkaart dat zijn vader Friedrich heette en zijn moeder Senen, zij was een Javaanse vrouw. 

Over zijn vader Friedrich Hirschi - ook militair-  kom ik in de oude kranten het een en ander tegen. Hij was getrouwd, maar niet met Senen. Mogelijk wilde hij zijn zoon in een Europees-militaire omgeving laten grootbrengen. Of de moeder er nog was, of ze inspraak had, is onbekend.

Dus daar groeide Hirschi op, als driejarige werd hij binnen gebracht. In 1903 kwam hij bij het Oost-Indische leger en daar ontwikkelde hij zich tot een talentvol schermer, gezien en gelauwerd door de Indische pers.

In 1911 verlooft hij zich te Batavia met M.Knorr, hopelijk kregen ze kinderen en kleinkinderen die nog veel weten en alles bewaard hebben.

En dan is het 1917, middenin de Eerste Wereldoorlog. In Indië beginnen verschillende bevolkingsgroepen van zich te laten horen. Het koloniale bewind is niet meer zo vanzelfsprekend.  Wat je tekort komt aan wapenkracht, moet je compenseren aan moreel gezag. En dan komt een sympathieke talentvolle Indische officier uitstekend van pas.

https://www.indischeschrijfschool.nl