Taugé in de loempia

2 July 2020, 23:33 uur
Columns
mainImage

Wegens het feit dat het dit jaar 75 jaar vrijheid is, liet de overheid weten "iets extra's" te willen doen voor de Indische en Molukse gemeenschap. Of iedereen een idee wilde opsturen. Er was ruim 20 miljoen euro beschikbaar.

Wat een bedrag. Wat een merkwaardige vraag.  Net of er in de afgelopen decennia nooit geluisterd is naar wat er leeft in de Indische en Molukse gemeenschap.  Waarom is er bij de overheid geen kennis van urgente zaken en belangrijke kwesties? En als er geen idee is wat er leeft, hoe zal dan de beoordeling zijn van wat er binnen komt aan voorstellen ter waarde van misschien wel veertig miljoen?

Van de weeromstuit begon ik aan een fantasievoorstel, ter waarde van zeventigduizend euro, een fors bedrag inderdaad maar dan nemen ze je serieus. Het doel van dit project is te onderzoeken of er sinds de VOC-tijd tot op heden in Atjeh, ja dan wel nee taugé in de loempia hoort. Het is dus een uitermate belangrijk historisch onderzoek waarvoor ik veel moet lezen, dat langdurig archiefonderzoek vergt en ik moet natuurlijk ook naar Atjeh, wat ik altijd al wilde, komt dat even goed uit. Bij nader inzien stel ik de begroting bij op negentigduizend. Exclusief onkosten.
Het belang van de uitkomst is groot, zal ik in de aanvraag zetten. Ik zal modewoorden gebruiken als identiteit, beleving, breed gedragen debat, dit alles in verband met cultuur en maatschappij. Mooie woorden zijn belangrijk, want zoals het Nederlandse spreekwoord zegt: holle vaten klinken het hardste.

De verleiding om mijn fantasieproject in te dienen was groot, de deadline naderde maar toch heb ik niets ingestuurd, uit angst voor toekenning van het idee. Zit ik straks met negentigduizend euro zonder dat ik iets van loempia's weet. Dat geld kan beter naar een ander, en ik hoop dat de overheid ontdekt wat wijsheid is. Misschien kan er een blik geworden worden in de dossiers over de kille ontvangst en Het Gebaar, mogelijk is het tijd voor een diep inzicht van de ellende die Bersiap heet, dan zijn er nog de contractpensions en het moeten terugbetalen van elke cent, en als het geld helemáál niet op kan, dan adviseer ik het opzetten van een landelijk lesprogramma  zodat iedereen voor eens en voor altijd het verschil weet tussen Indisch en Indonesisch. En of er ja dan nee taugé in de loempia hoort, daar kom ik vast nog weleens achter.

https://www.indischeschrijfschool.nl