Het exacte jaartal moest ik even opzoeken, maar het was 1955. Benny Vreden was de naam van de zanger en zijn populaire liedje heette: De Politie Is Je Beste Kameraad. Met als tweede gezongen regel: De politie weet op alle dingen raad. Dezer dagen dreunt het voortdurend door mijn hoofd. De politie is je beste kameraad. Maar is dat wel zo? Of liever: Is dat nog steeds zo?

Voor een politie – een politieagent noemden we een politie – scheten we in onze korte broeken. Voetballen op straat was weliswaar het allerleukste dat er bestond, maar je moest wel oppassen. Als je in de verte een politie zag aankomen, vluchtte je allemaal naar huis. Er was een ruit gesneuveld van die mevrouw op nummer 17. Nooit zou iemand van ons verraden wie het fatale schot had gelost. Stond toch de politie bij papa en mama voor de deur om te vragen of hun zoon thuis was. Hoezo dan, vroeg mijn vader, wat heeft hij uitgespookt? De politie had een donkerbruin vermoeden dat ik de dader was. Nee hoor, loog papa hem met een stalen gezicht tot stilzwijgen, mijn zoon zit al de hele middag in z’n kamertje huiswerk te doen. Waarna het imposante uniform met dito pet zichtbaar teleurgesteld afdroop. Maar nog wel, voordat hij de portiektrap afdaalde, waarschuwde dat hij mij in de gaten zou blijven houden.

Zeker, je moest oppassen dat hij je bal niet in beslag nam, maar voor de rest was de politie toch vooral een autoriteit. Een houvast in de wijk, een baken van vertrouwen. Je beste kameraad, de typering klopte als een hele rij bussen, je respect voor hem was grenzeloos. Dat er ooit iemand negatief over een van de belangrijkste Nederlandse beroepsgroepen zou denken, was uitgesloten. Maar dat was toen. En dit is nu. Nu is het imago van politiemannen en -vrouwen lang niet meer zo positief. En al helemaal niet nu ze zich hebben aangesloten bij het leger van stakers. Stakers zijn weliswaar geen volbloedterroristen, maar ze nemen wel het recht in eigen hand. Want dat hebben we in ons land, het stakingsrecht. Ooit dik verdiend in de wet vastgelegd. Maar de tijden veranderen en stakingsrecht is een gedateerd en de maatschappij ontwrichtend wapen geworden. Hopelijk gaat het nieuwe Kabinet daar weer eens naar kijken. Staken omdat je je zin niet krijgt zou anno 2024 verboden moeten worden.

Hoewel, verboden? Kun je überhaupt nog iets verbieden? Jan van Zanen verbiedt keer op keer de wetsovertreders van Extinction Rebellion de A12 te bezetten. Maar het gezelschap pseudo-intelligentsia lacht hem in z’n gezicht uit en neemt het recht in eigen hand. Maar wacht eens, de burgemeester kan de politie toch inzetten om… Ach, wat jammer nu, de politie staakt. Ook onze beste kameraad heeft het recht in eigen hand genomen. In de wetenschap dat de rest van de bevolking te beschaafd is om dat ook te doen. Bijvoorbeeld door zelf die klimaatratten met knokploegen de weg af te slaan. Wat natuurlijk eenvoudig zou kunnen, want er is toch geen politie die dat kan voorkomen.

De politie staakt uiteraard niet op Prinsjesdag. Dat zou tot staatsgevaarlijke situaties leiden. Stel je voor dat er weer iemand een waxinelichtje gooit naar de gouden koets. O nee, ik ben weer eens abuis. De gouden koets is al een tijdje geleden buitenspel gezet door moraalridders omdat hij slavernij propageert. Hoe kan ik zo dom zijn om dat te vergeten.

Onze beste kameraad weigert dus werk omdat hij zijn zin niet krijgt. Of dat terecht is – zwaar beroep, dus eerder met pensioen – doet niet ter zake. Wanneer je een geschil hebt, moet je dat aan tafel uitvechten. Dus niet op straat. En zeker niet – omdat dat zo makkelijk scoort en veel gratis publiciteit oplevert – ten koste van vele duizenden voetballiefhebbers die de hele week naar een wedstrijd uitkijken. Tot nu toe zijn er maar een paar duels in de eredivisie uitgesteld door de politiestaking. Er zullen vast fans zijn die het begrijpen. De meeste doen dat evenwel niet. Die zien hun waardering voor de politie alleen maar nog verder afnemen. De politie hun beste kameraad? De politie weet op alle dingen raad? Was het maar weer waar.