Op een klein tafeltje, bescheiden in de schaduw van een kast, stond de rantang. In een tweedehandswinkeltje. Ik was er een week voordat alles dichtging en kon mijn ogen er niet van losmaken. Een rantang, te koop voor 32,50 euro.

Ik aaide wat over het emaille. Van binnen werd ik zacht en ook een beetje droevig. Want ik dacht aan de tijd van drukke Tong Tong Fairs, mensen horen vertellen en samen hangen, en dat er dan altijd wel iemand is om even iets aan te vragen.

Voor mij is de rantang iets van vroeger dat de tijd overleefd heeft.

Aan de winkeldames vroeg ik hoopvol of dit een oude was. Ze dachten van wel. De inschatting was jaren 1960. Zoiets. Een vrouw hoorde ons praten en vertelde dat haar vader een rantang had meegenomen uit Indië. Hij was er niet meer en zij had er bloemen in geplant.

Voor de herinnering. En het dierbare gevoel, dat ze bij die rantang had.

Weer thuis zag ik dat de Hema ook een rantang verkochten, alleen heette het daar lunchbox. Het was lelijk. Niet eens van emaille.

Online vond ik wat uitleg over de rantang. Het is om eten mee te nemen, wel een doek erom wikkelen zodat alles warm blijft.

Ik moet bekennen dat ik altijd dacht dat de rantang een pannenset was, en dat het pannetje bovenaan de garende hitte kreeg van het pannetje daaronder, dat weer warmte kreeg van het pannetje daaronder enzovoort, en dat het dus voor mensen als ik hogere wiskunde was om te weten welk gerecht je waarin maakte.

Ja, ik heb veel fantasie, dat merkt u wel.

Die rantang heb ik mee naar huis genomen. Ik hield het vast aan mijn hand, in de hoop dat ik op straat  iemand zou tegenkomen die er een verhaal over wist, uit de eigen familie, nog uit Indië. Meer iedereen had haast, niemand keek, dus ik kwam thuis zonder verhaal.

Maar via de online tamtam hoor ik ook nogeens wat. Ik kreeg mail dat het inderdaad de jaren 1960 waren, dat ik een chic model had (“niet eens van blik”) en ook een groot formaat, dus bepaald niet eenpersoons. En handig, elk pannetje kon gewoon op het gasfornuis. Ook kreeg ik een mooi verhaal toegestuurd over een fuif en dan erna gezellig kibbelen over ja dan nee eten mee naar huis krijgen in de rantang. Wat een heerlijke weetjes en verhalen, ik werd er vrolijk van, en als u nog wat weet hou ik me aanbevolen.