Met 21 partijen om een nieuwe Haagse gemeenteraad uit te kiezen, kunnen de posters voor de gemeentelijke reclameborden niet al te groot zijn. Zeven stuk op een rij, drie rijen hoog. De meeste campagnebaasjes hebben daar bij de vormgeving van hun affiche niet goed over nagedacht. Aan mijn ogen mankeert niets, ik kan auto rijden zonder bril, maar zelfs als ik stil sta bij ’t verkeerslicht kan ik nauwelijks ontcijferen wat ik op pakweg twintig meter afstand zie. 

Wat een mens niet kan ontgaan in de campagnes op straat zijn die felgroene plastic jackjes van Hart voor Den Haag. Alsof ’t een promotieteam voor Granny Smith-appels betreft. Maar eerlijk is eerlijk, je ziet ze overal opduiken. Onlangs trok de partij van Richard de Mos de aandacht met een mini-demonstratie bij ’t gebouw van de Tweede Kamer. De foto die daarna de media haalde, is veelzeggend. De Mos in de hem op ’t lijf geschreven rol van Roeptoeter met een megafoon aan de mond. Nummer 2 Rita Verdonk (voormalig VVD-minister en oud lijsttrekker van de mislukte partij Trots op Nederland) staat ernaast met de uitstraling van een vorstin; alsof zij de echte baas is. Ze heeft zich verwaardigd eventjes met dit zooitje ongeregeld mee te gaan, heeft zich zelfs laten overhalen een gele shawl om te doen, maar zo’n lelijk groen jack… nee, wat denken jullie wel?

Op televisie aan tafel bij Beau sprak Richard de Mos eerder de hoop uit dat Hart voor Den Haag bij de komende verkiezingen veertien of vijftien zetels zou halen. Dan kunnen de andere partijen in de Residentie niet om hem heen en zou zijn club wel even de stad gaan besturen. 

Dat was echter vóór er stront in de partij uitbrak over de kandidatenlijst. Dus nog voor Janice Roopram en Frans Hooijnck van Papendrecht bij het grofvuil werden gezet. Ineens was Hart voor Den Haag niet langer de grootste fractie. Want terwijl omstreden types als Rita Verdonk en Constant Martini (voormalig PvdA-wethouder en oud lijstrekker van de mislukte ouderenpartij HOOP) als nieuwe coryfeeën werden verwelkomd, gingen Janice en Frans verder als zelfstandig raadslid. Ineens zakte Hart voor Den Haag ook in de peilingen. 

Gelukkig voor Richard de Mos doen de coalitiepartijen het een stuk minder dan zijn rechts-populistische beweging. Gelukkig ook voor De Mos heeft concurrent Forum voor Democratie flink averij opgelopen doordat leidsman Thierry Baudet zichzelf tot ere-voorzitter van de Vladimir Poetin-fanclub heeft benoemd. Dus gaat Hart voor Den Haag in de peilingen nog steeds aan kop. Niet met veertien of vijftien, maar met negen zetels. Dat is nog altijd een respectabel aantal, maar niet voldoende om straks een plek in het college van B en W af te kunnen dwingen.

En dat stelt mij een beetje gerust. Want in het huidige college ben ik weliswaar uitsluitend fan van de burgemeester, maar een nog groot schrikbeeld vind ik ’t idee dat we naast De Mos en Guernaoui, ook Verdonk en Martini op het wethouders-pluche zien. Die eerste twee zijn nog steeds verdachten in een langslepend strafrechtelijk onderzoek, de laatste twee dragen een geschiedenis van intriges, machtsstrijd, manipulatie en conflicten achter zich aan.

Bungelen

Het is een schande dat De Mos en Guernaoui, beiden verdacht van corruptie, nog steeds niet voor de rechter zijn verschenen. Het is onbegrijpelijk dat het Openbaar Ministerie mensen zo lang kan laten bungelen. Maar met de verwijten die Hero Brinkman en Janice Roopram recent hebben geuit over de wijze waarop Hart voor Den Haag de partijkas vult, stijgt - terecht of niet - andermaal een kwalijke geur rond Richard de Mos op. Ik ben bovendien niet enthousiast over de Ombudspolitiek die Richard de Mos nastreeft. Het is mij allemaal teveel inhoudsloos geschreeuw. Teveel waan van de dag. Teveel “U roept en wij draaien”. 

Maar als ik alle corruptie-verdenkingen, die voor-wat-hoort-wat-geur en de louche contacten even opzij zet, kan ik niet ontkennen dat de partij een aantal harde werkers kent. Waar de meeste partijen alleen in verkiezingstijd de straat op gaan, zie je De Mos en zijn discipelen het hele jaar door actief in de stad.

Ik herinner me nog goed hoe Janice Roopram, toen nog gewaardeerd raadslid binnen Hart voor Den Haag, afgelopen oktober een bijeenkomst over de sluiting van Bronovo domineerde. Ik herkende haar niet en tooide haar abusievelijk met een verkeerde naam, maar deze dame veegde in welgekozen woorden de vloer aan met collega-raadslid Remco de Vos van de VVD; de partij die - met wethouder Kavita Parbhudayal als verantwoordelijke voor zorg - tot op heden geen poot voor ’t ziekenhuis heeft willen uitsteken. 

Heel sluw duwt Richard de Mos nu flyers in het Benoordenhout door de brievenbussen om actie voor Bronovo te voeren. Ik betwijfel of de wijk daar in trapt. Acht jaar geleden stemde de VVD-gezinde buurt massaal op de Haagse Stadspartij om ’t geldverslindende cultuurpaleis aan het Spui tegen te houden. De stembiljetten waren nog warm toen lijsttrekker Joris Wijsmuller wethouder voor cultuur werd en als blad aan een boom omdraaide. Ik wil niet beweren dat De Mos na de verkiezingen ineens van Bronovo af wil, maar teveel mensen hebben reeds ervaren dat deze oud-PVV’er niet bepaald het type van ‘Een man een man, een woord een woord’ is.

Avontuurlijk

Als ’t straks in het Benoordenhout geen VVD of D66 wordt, als ’t vanwege Bronovo opnieuw een keertje avontuurlijk moet, dan schat ik in dat men - alle De Mos-posters ten spijt - toch niet snel zal stemmen op een platte nep-Hagenees waar een crimineel luchtje aan kleeft. Bovendien, wat is je stem op Hart voor Den Haag nog waard, indien De Mos en Guernaoui tot gevangenisstraf worden veroordeeld? Dat de heren dan elke dag samen met Lil’ Kleine zaalvoetbal mogen spelen. En welk belang dient je stem als die club straks - net als de ruziemakers van 50+ en Forum - door interne bonje in elkaar stort?

Richard de Mos zal elke groei boven zijn huidige zeven zetels ongetwijfeld uitbundig vieren. En het is inderdaad een hele prestatie hoe hij - destijds op zijspoor gezet door Wilders - vanuit het niets de grootste partij van de stad uit de grond heeft gestampt. Maar bij zijn Hart voor Den Haag ligt wel levensbedreigend infarct op de loer.