Het WK Voetbal voor vrouwen komt eraan. Nederland heeft zich geplaatst, we zijn allemaal hartstikke enthousiast. Maar niet heus. Er is namelijk niemand in geïnteresseerd. En dat is niet verwonderlijk.

Om te beginnen hebben we niet meer de kwaliteit die ons deze eeuw de Europese en de vice-wereldtitel opleverde. Er is te laat begonnen met verversen. De nieuwe meisjes, uiteraard allemaal met een vrolijk staartje, moeten te veel stappen maken om het niveau te halen van spelers uit landen die zich wél hebben doorontwikkeld. Ons WK duurt dus exact drie wedstrijden, hoe hard alle betrokkenen ook brullen dat we de halve finale halen.

Een andere reden voor een kansloos WK is Andries Jonker. Hij is een geweldige trainer/coach in het mannenvoetbal, maar niet in een slap aftreksel daarvan. Want laten we wel wezen – en dat wordt regelmatig aangetoond – het niveau van vrouwenvoetbal ligt kwalitatief niet hoger dan de Vierde Klasse van de mannenamateurs. En dan ben ik nog heel complimenteus. Laat ze eens tegen het eerste van Scheveningen voetballen. Dubbele cijfers.

Waarom Jonker zijn nek uitsteekt, is mij dus een raadsel. Hij heeft een staat van dienst waar je U tegen zegt, zowel op het veld als in de bestuurskamer. Hij is een Van Gaal-adept en heeft mede daarom een dikke streep voor op andere coaches. Waarom dan toch dit hachelijke avontuur? Geldingsdrang? Leuk pensioentje? Zeg het maar.

Sarina Wiegman, uiteraard een Haagse, was een ander verhaal. Zij heeft meer ballen dan menige mannencoach. Plus het juiste inzicht om spelers op de goede plekken te zetten en het maximale eruit te halen. En, niet-onbelangrijk, ze kwam binnen toen het vrouwenvoetbal in ons land opeens een vijver vol talent bleek te bezitten. Dat ze als bondscoach van Engeland na de Europese nu ook de wereldtitel gaat pakken, behoeft geen betoog. Snel rijk worden? Zet je geld bij de vele wedkantoren in op de Britten. Je krijgt 4.5 keer je inzet terug. Little apple, little egg.

Geen idee of er in Nederland ook al een zender bereid is gevonden om het WK voor Vrouwen live te laten zien. De FIFA vraagt er een bedrag voor dat vijftig keer hoger is dan de commerciële waarde van het kampioenschap. Logisch, want van de 62 wedstrijden – die tussen 20 juli en 20 augustus worden gespeeld in Australië en Nieuw-Zeeland – zullen er hooguit een stuk of tien min of meer interessant zijn. Tenzij u ’s nachts niets beter te doen heeft dan met een biertje en een bakje borrelnoten kijken naar Zambia-Japan, Nigeria-Canada of Colombia-Zuid-Korea.

Wat voor mij persoonlijk de doorslag geeft om niet te kijken, zal u verbazen. Ik ben vóór emancipatie, op vrijwel alle gebied. Behalve waar het om functiebenamingen gaat. En daar wringt de schoen bij het vrouwenvoetbal het meest. Dan hoor ik commentatoren praten over keepster, voorstopster, middenveldster, aanvoerster, verzorgster enzovoort. Gelul! Degene die in een doel staat, welk doel dan ook, is een keeper. Wie een band om zijn of haar arm draagt, is een aanvoerder. Onze spits is een aanvaller, of ze nu een hij is of een zij. Het zijn beschrijvingen van functies en die vallen buiten elke genderdiscussie. Wat zegt u, u bent het daar niet mee eens? O. Dus u gaat uw brood ook altijd halen bij de bakster en uw saucijsjes bij de slageres? En mevrouw Dilan Yeşilgöz wordt volgens u straks onze eerste première?

U bent niet goed.