Veiligheid? Daarmee gaat het toch al jaren de goede kant op? En inderdaad, tussen 2012 en 2018 daalde de criminaliteit (aantal geregistreerde geweldsmisdrijven) in Den Haag met 35%. Tot vorig jaar, want toen werd ineens een stijging van 7% genoteerd.

Eerst maar eens wat cijfers. De criminaliteit steeg dus. Maar niet álle criminaliteit. Het aantal woninginbraken daalde bijvoorbeeld met 2%. Andere misdaden kwamen juist vaker voor. Zoals overvallen: een stijging van 19%. Onduidelijk is het effect van cybercriminaliteit. Landelijk is dit dé oorzaak van de stijgende criminaliteit maar in Den Haag weten we het niet. Per stadsdeel verschillen de cijfers flink. In Leidschenveen-Ypenburg was een stijging van 20%! Het centrum kende juist een afname van 2%. Maar percentages zeggen niet alles: per 1000 inwoners heeft het Centrum met afstand de meeste criminaliteit terwijl Leidschenveen-Ypenburg juist verreweg het veiligst is. Kortom, onveiligheid is een verzamelbegrip, het krijgt pas betekenis je preciezer gaat kijken.

En statistieken zijn sowieso betrekkelijk: ook al daalt het aantal inbraken, wat heb je daar aan als iemand je huis binnendringt? Veiligheid behoort dan ook sowieso de belangrijkste taak van de overheid te zijn – of de cijfers nu dalen of stijgen.

Ook voor de politieagent en de handhaver zijn deze cijfers betrekkelijk. Achter ieder misdrijf zit een verhaal van een agent of handhaver die in een moeilijke situatie de afweging heeft moeten maken wat te doen. Daarvoor past enkel respect. Soms hoor je stevige kritiek op de politie. Meestal van mensen die met de wijsheid van achteraf, en vanaf de zijlijn, roepen hoe het beter moet. Daar heb ik weinig begrip voor.

Natuurlijk moet het mogelijk zijn kritiek uit te oefenen op de politie. Maar zonder stigmatiserende toon en op basis van feiten. Uit die feiten blijkt overigens dat de waardering voor de politie vrij constant is en er geen verschil is op basis van geslacht, afkomst of stadsdeel. Overigens blijkt wel dat jongeren tussen de 15 en 24 een stuk tevredener zijn over de politie dan mensen die ouder zijn.

Terug naar de stijgende criminaliteitscijfers. Kort gezegd zijn er twee typen maatregelen nodig. Ten eerste: preventief. Want voorkomen is beter dan genezen. Dat varieert van goed onderwijs waarin leerlingen het perspectief krijgen wat van hun leven te maken, tot aan een veilige en goed verlichte buitenruimte. Dat zijn zaken die op zich geen veiligheidsdoel hebben, maar waar dat wel een prettige bijvangst is. Andere maatregelen werken direct preventief, zoals cameratoezicht.

Ten tweede een duidelijk lik-op-stukbeleid. Wie de fout in gaat is daar ook verantwoordelijk voor. Daarom ben ik voor meer blauw op straat, cameratoezicht en stevige straffen. En niet alleen tegen mensen die misdrijven plegen maar ook tegen hufterig gedrag en notoire overlastgevers. Deze lieden kan de gemeente treffen met gebiedsverboden en toepassing van de ASO-wet (die overlastgevers uit hun huis kan zetten).

Als de overheid hier consequent op in zet ben ik ervan overtuigd we de stijging van criminaliteit weten te stoppen. Maar ook dan blijft veiligheid topprioriteit. Want zonder veiligheid wordt al het andere onbelangrijk.