De gevolgen van de coronacrisis - 1,5 meter samenleving, verlies partner - zorgen er voor dat de inwoners van Den Haag een toenemende kans op eenzaamheid hebben. En dat terwijl die in de stad al groter is dan in de andere drie grote steden in het land, 52 tegen 48 procent. Het verschil met het gemiddelde in Nederland is nog groter, 52 tegen 43 procent, zo blijkt uit cijfers van de GGD uit 2016.

In zijn voorjaarsnota 2020/Impactanalyse wijst het college er op dat eenzaamheid kan leiden tot fysieke en mentale problemen en een hogere zorgvraag. En dat "terwijl we ook veel ‘vraagverlegenheid’ zien bij eenzamen", zo meldt de gemeentelijke nota. Ondanks alle huidige initiatieven voor hulpverlening, blijkt uit onderzoek van het Rode Kruis dat van de 70-plussers slechts 9% zonder meer hulp durft te vragen aan een onbekende.

In de nota stelt het college aan dat mantelzorgers aangeven dat hun partner of ouder met dementie harder achteruit gaat omdat zij in deze coronacrisis door maatregelen van de overheid lange tijd geen bezoek mochten ontvangen. Ook bij verpleeghuisbewoners zou die ontwikkeling te zien zijn, geeft het college aan.

De eenzaamheid speelt ook een grote rol bij mensen met een verstandelijke handicap, autisme of beperkt sociaal netwerk die moeite hebben hun ritme te vinden. Voor al die 'eenzamen' geldt dat in principe de digitalisering mogelijkheden biedt, positieve voorbeelden kunnen minder digivaardige inwoners helpen die stap te maken, geeft het stadsbestuur aan.

De coronamaatregelen hebben ook gevolgen voor bijvoorbeeld taallessen, er zijn maar weinig fysiek laagdrempelige lessen mogelijk wat voor de minder digivaardigen een reden kan zijn af te haken. Die digitale alternatieven zijn er wel voor bijvoorbeeld religieuze en levensbeschouweljke instellingen die geen fysieke bijeenkomsten mogen houden concludeert het college, de vraag is wel of voor de lange termijn deze organisaties in staat zijn nieuwe vormen te vinden en financieel overeind te blijven.