De relatief nieuwe sport padel heeft in de afgelopen jaren al regelmatig voor onrust gezorgd in Den Haag. Sinds enkele weken is de discussie weer flink opgelaaid door de voorgenomen aanleg van zes padelbanen in de Bosjes van Pex.

Omwonenden zijn al uitgenodigd voor een presentatie en de ondernemers verwachten de benodigde vergunningen in maart te krijgen en nog voor de zomer de banen speelklaar te hebben. De bewoners van de Daal en Bergselaan zijn verbijsterd. De geplande banen liggen - volgens het kadaster - op 86 meter afstand, terwijl landelijke richtlijnen uitgaan van een wenselijke afstand van 160 tot 210 meter.

"Het is hier in dit sportpark al een drukte van jewelste", zegt de woordvoerder van de actiegroep Tegen Berg en Dalpadel. "Op wedstrijddagen staan auto’s in deze straat soms dubbel geparkeerd, het geluid van voetbalwedstrijden is in het weekend in de hele Bloemenbuurt te horen en op sommige plekken zelfs woordelijk te verstaan. Wij willen niet nog meer bezoekers, nog meer auto’s en nog meer herrie. En dan hebben we het nog niet eens over de lichtmasten en het effect op de natuur, de vogels en de paarden van de nabijgelegen maneges."

Tekst gaat door onder foto.

Foto: HvDH.

Moedeloos

Gemeenteraadslid Bom zegt de zorgen van de bewoners te snappen. "Helaas staat deze casus niet op zichzelf, we hebben situaties op de Van Hogenhoucklaan, waar de geplande banen zelfs op 36 meter van de huizen gepland staan, de situatie op de Laan van Poot, waar bewoners van een huis letterlijk omsingeld worden door padelbanen en zo kan ik nog wel even doorgaan."

Bom verwijt het college van burgemeester en wethouders geen consistent beleid te voeren. "Er zijn nieuwe inzichten - padel is geen tennis -, er zijn landelijke richtlijnen opgesteld in samenspraak met de gemeenten en de Nederlandse Stichting Geluidshinder, waarin wordt gesproken van een wenselijke afstand tot de eerste bewoning van 160-210 meter, afhankelijk van het aantal aan te leggen padelbanen, er liggen kant en klare aangenomen moties die smeken om dit soort regelgeving, maar het lijkt allemaal niks te helpen. Je wordt er soms moedeloos van.” Bom stelt schriftelijke vragen aan het college.