Voordat de raad zich dinsdagavond kon buigen over de raadstukken, de raadsvoorstellen,  amendementen en andere belangrijke politieke zaken, kregen de raadsleden eerst een grote groep zeer ontevreden inwoners van de stad voor hun neus. 

Dat ging in een groot aantal gevallen bij de insprekers over de groeiende onveiligheid rond de Weimarstraat. Het waren verhalen over de vele incidenten in de straat, 7 in totaal de laatste 11 maanden zo gaf een bewoonster aan met 1 dode en een zwaargewonde, over de aanwezigheid van veels teveel coffeeshops in de straat, over de groepen mannen in trainingspakken die de wijk onveilig zouden maken met hun gedrag, de scheldpartijen die fietsers met hun kinderen over zich krijgen als ze daar rijden, de vele invallen, het ophangen van een camera, het bezoek van raadsleden en burgemeesters en zelfs een minister maar zeker ook over de vele toezegginen van de Haagse politiek zie nooit gestand zouden zijn gedaan.

Niets maar dan ook niets helpt, zo lieten alle insprekers weten. Elk vertrouwen in de raad, in de raadsleden, in de politiek in zijn algemeenheid, leek bij de insprekers volkomen te zijn verdwenen. Incident na incident kregen de raadsleden over zich heen, en het verwijt dat zij eigenlijk (uitzondering daargelaten) eigenlijk de laatste 25 jaar niets hebben gedaan. Kom in actie, sluit de coffeshops, ga handhaven, zorg dat wij onze wijk/straat weer terugkijken, was hun zoveelste hartekreet.

Eerder al had een inspreker over verkeersmaatregelen op de Gevers Deijnootweg/Zwolsestraat zich gericht tot de raadsleden, feitelijk net als de volgende insprekers zonder veel illusie dat zijn mening zou helpen. Zijn opmerking 'kijkt u rustig verder op uw telefoon als ik het woord voer', sprak wat dat betreft boekdelen.