Fractievoorzitter Adeel Mahmood heeft donderdag vragen aan het college gesteld over de behandeling van een vrouw met een Niqab die op stadsdeel Escamp het identiteitsbewijs van haar zoontje kwam. Hieronder het verhaal zoals hij dat zelf deels meemaakte. Hij stuurde dat met zijn vragen mee aan aan het college omdat het volgens hem niet gaat om een incident.

Het college reageert als er vragen zijn gesteld door raadsleden altijd pas op een kwestie in zijn antwoorden aan het betreffende raadslid, Mahmood in dit geval. Daarom staat hier geen weerwoord van de gemeente/stadsdeelkantoor.

"Op 8 juni bezocht een vrouw stadsdeelkantoor Escamp samen met haar zoontje en man om de identiteitskaart van haar zoontje op te halen. De vrouw in kwestie droeg een gezichtssluier, in de overtuiging geen verschil in de mate van bedekking te zien tussen een gezichtssluier en een mondkapje. Beide opties bedekten haar gezicht vrijwel evenveel.

Zij werd –eenmaal binnen –gevraagd om het gebouw te verlaten zolang ze een gezichtssluier om had. Toen zij vroeg of een mondkapje wel toegestaan was, kreeg zij een bevestigend antwoord. Vervolgens heeft de vrouw haar Niqab afgedaan en een mondkapje opgedaan.

Toch werd ze niet geholpen en is uiteindelijk zelfs de politie erbij gehaald. De agenten gaven de vrouw aan waarom zij er waren, toen de vrouw aantoonde dat ze een mondkapje droeg en ook meewerkte had de politie geen argumenten meer.

Van het mogelijk niet willen identificeren was ook geen sprake, daar werd gewoon aan meegewerkt. Toch werd de vrouw op de betreffende dag niet geholpen in het stadsdeelkantoor. Het ging het gezin louter om het ophalen van een identiteitskaart van hun zoontje. Vervolgens hebben zij gevraagd om de identiteitskaart dan enkel aan de vader af te geven, ook dat werd geweigerd.

Er ontstond volgens de getroffen familie een intimiderende en onveilige sfeer. Wij hebben als fractie de familie ondersteund en uitgezocht dat een identiteitskaart voor een kind door elke volwassene die zich kan identificeren af te halen is. Mocht de situatie zich weer voordoen of de vrouw niet meer naar binnen durven, zouden wij de familie indien nodig helpen met het ophalen van de identiteitskaart.

De volgende dag (9 juni) is de vrouw opnieuw naar het stadsdeelkantoor gegaan om de identiteitskaart af te halen. Met hoofdoek en een blauw mondkapje en ditmaal vergezeld door een andere vrouwmet hoofddoek die hetzelfde zwarte mondkapje droeg die de vrouw een dag eerder om had.

Ondergetekende ging mee als observator en wachtte buiten geduldig af in de hoop dat alles goed zou verlopen. Eenmaal binnen leek het goed te gaan, echter werden ze bij aankomst bij de balie weer “apart” behandeld, zo gaf de vrouw aan. Waar anderen met hun afhaalbewijs zo hun kaart meekregen kreeg de vrouw te horen dat er iets mis was met haar kaart en dat het in een andere kluis lag en zij de kaart niet direct mee kon krijgen. Het afhaalbewijs werd ook ingenomen.

De twee vrouwen moesten plaatsnemen en wachten op een andere medewerker. Intussen verzamelden zich ongeveer 4 beveiligers op de 1e etage die de vrouwen in de gaten hielden. Dit zorgde voor zo een intimiderende sfeer en onveilig gevoel dat ondergetekende werd gebeld om toch naar binnen te komen.

Ook ik merkte binnen gelijk dat er iets aan de hand was, dit was geen normale behandeling van burgers die iets komen afhalen. Enige tijd later kwamen twee medewerkers de vrouwen te woord staan, de vrouwen hebben hun verhaal ook verteld aan hen en hun onveilige gevoel en de intimiderende sfeer kenbaar gemaakt.

De medewerker stond hen netjes te woord en luisterde naar hun verhaal, uiteindelijk kregen zij het identiteitsbewijs mee die vanuit een “andere kluis” was meegenomen. De medewerker zou de situatie onder de aandacht brengen bij de leidinggevende.

Bij het weggaan vond een beveiliger het weer nodig om 'rare' blikken te werpen en opmerkingen te maken, die hij in aanwezigheid van de vrouwen uitte richting de medewerker die de identiteitskaart kwam brengen. Welke gehoord zijn door ondergetekende, Adeel Mahmood.

Al met al was hier duidelijk: de vrouwen met hoofdoek en mondkapje werden anders behandeld dan de andere aanwezigen die ook een mondkapje droegen. Voor fractie NIDA was dit helaas niet verrassend, omdat wij meerdere malen dit soort signalen hebben ontvangen. Het was wel frustrerend om het van dichtbij mee te maken. Het onveilige gevoel van de vrouwen werd zelfs door mij gevoeld, laat staan wat de vrouwen hebben ervaren. "