Het college heeft in zijn 'nieuwe' Woonagenda 2019-2023 veel ambities, maar laat ook blijken dat er nog heel veel onzeker is. Een ding is wel heel zeker: de stad blijft de komende jaren groeien met (waarschijnlijk) tussen de 4000 en 5000 mensen. Het betreft natuurlijke aanwas (meer geboortes dan sterfte), en binnen- en buitenlandse emigratie. Die nieuwe bewoners komen bovenop de 546.721 inwoners die de stad per 1 juni van dit jaar kende.

Het college wenste de oude Woonagenda aan te passen aan zowel het nieuwe coalitieakkoord als aan het feit dat er (iets) meer financiële middelen zijn vrijgemaakt om de woningmarkt 'aan te jagen'. 

Volgens niet alleen verantwoordelijk wethouder Balster, ook de partijen in de raad wijzen daar keer op keer op, staat de Haagse woningmarkt sterk onder druk. Vooral voor mensen met een laag of midden inkomen zijn er bijna geen geschikte koop- of huurwoningen te vinden.

Iets dat al jaren speelt in de stad die nu eenmaal beperkt ruimte heeft, wat weer als gevolg heeft dat de beschikbare grond duurder is dan in andere steden in het land. En dat heeft dan weer tot gevolg dat bijvoorbeeld de woningcorporaties met hun gelden minder kunnen bouwen dan elders in het land zou kunnen. 

Een van de vele ambities van het college is dat bij bouwprojecten wordt gestreefd naar 30 procent sociale bouw. Maar, die ambitie is er al jaren en wordt eigenlijk nooit gehaald, zoals ook de fracties in de raad vaak aangeven. Meestal komt dat omdat projectontwikkelaars duurdere woningen nodig hebben om hun projecten te kunnen financieren. 

In de nieuwe Woonagenda geeft Balster aan dat het college naast de andere "eis" dat er 20 procent middeldure huurwoningen worden gebouwd, er nu ook een ambitie is om hetzelfde percentage te hanteren bij de koopwoningen.

Maar, zekerheid dat zoiets gaat lukken is er niet zo blijkt uit de agenda en het raadsvoorstel. Daarvoor zijn bijvoorbeeld de financiële middelen van de woningcorporaties in de stad onvoldoende, aangezien zij ook voor de taak staan veel (oudere) woningen (fors) te renoveren.

De corporaties krijgen bij hun plannen voor aanpak van oude, slechte woningen, vaak te maken met bewoners die kiezen voor renovatie (voor beperkt aantal jaren) in plaats van sloop en nieuwbouw omdat ze bang zijn dat de huren te veel omhoog gaan. Het college komt daarom met de eis dat bij sloop van sociale woningen hetzelfde aantal sociale huurwoningen wordt teruggebouwd. Bij zogenoemde 'verdichting' is 30% van de toegevoegde woningen ook een sociale huurwoning. 

Balster geeft ook aan dat hij openstaat voor de mogelijkheid van een pilot voor 'let to buy'-constructies. Maar daar heeft hij de markt voor nodig, die hij dan ook in zijn agenda 'uitnodigt' om met plannen te komen. Als de gemeente zelf een project start, 'zal de constructie in de uitvraag worden meegenomen'. 

Ook wat betreft het vergroten van de leefbaarheid in de wijken heeft het college veel ambities en plannen. Zo worden de regels voor kamerbewoning en kamerverhuurders strenger. Ook wil de gemeente een instrument ontwikkelen waarbij een zelfbewoningplicht ingezet kan worden voor goedkopere koop in de bestaande voorraad. Het wil ook komen met een voorstel in welke wijken en onder welke voorwaarden de wet Opkoopbescherming ingezet gaat worden.