door Chris Mast

Op het moment van de waarheid gaven de Oranje volleybalsters niet thuis. In de halve finale van het Olympisch Kwalificatie Toernooi troefde Duisland met 3-0 Nederland af via de setstanden 25-23, 25-23 en 25-22. Later op de avond versloeg Turkijke in een vijfsetter Polen, waardoor vandaag Duitsland en Turkije gaan uitmaken wie naar Tokyo mag.

Het pijnlijke verlies past in een reeks nederlagen in drie sets die vorig jaar begon in en tegen Italië in het eerste Olympisch kwalificatie toernooi en zijn vervolg kreeg in de kwart finale van het Europees Kampioenschap in en tegen Turkijke. Oranje behoort niet meer - zoals op het Wereld Kampioenschap van 2018 uit een vierde plaats bleek - tot de Europese top, maar is een subtopper. Een pijnlijke stap terug, ook omdat die met dezelfde speelsters is gemaakt.

De nieuwe bondscoach Caprara, die dus ook geen wonderdokter bleek, startte in de eerste set met de dit toernooi nieuwe basis met Floortje Meijners als diagonaal aanvalster en Nika Daalderop als buitenaavalster. Na het verlies in de eerste set beproefde hij een andere variant. Lonneke Sloetjes nam de plaats van Meijners in en die schoof door naar een plaats als buitenaanvalster. Wardoor Anne Buijs naar de kant werd verwezen. Sloetjes was eerder het toernooi door buikgriep geveld, waardoor ze in de wedstrijd tegen Bulgarije zelfs geheel ontbrak.

Maar de ommekeer bleef uit, ook al genoot Oranje in die set van een 15-10 voorsprong. Oranje was te onzeker en maakte teveel eigen fouten. De bijna zesduizend toeschouwers in het goed gevulde Omnisportcentrum in Apeldoorn moesten het gelaten aanzien.

Na afloop verwoordde Robin de Kruijf de teleurstelling geestig door op te merken dat in de derde set de ploeg in het veld stond als bange schapen. Zo wordt de zomer van 2020 er voor de internationals één van met vakantie en komen de herkansingen pas weer in 2021 met het Europees Kampioenschap en in 2022 met het Wereldkampioenschap, dan ook weer in Apeldoorn.