door Jan D. Swart

Sparta blijft in de eredivisie en Maurice Steijn gaat op het Kasteel de geschiedenis in als een wonderdokter. Wat de Hagenezen Dick Advocaat en verder terug Aad de Mos met Sparta niet lukten, deed hun stadgenoot Steijn in vier wedstrijden: drie keer winst, één keer gelijk: tien punten. Hoppa.

Steijn flikte het zelfs zonder grote revisie. Zijn enige twee zichtbare veranderingen: hij verving een linksback en gaf Sparta een middenvelder terug die de bal de baas is. De rest zal hij met zijn mond hebben gedaan, maar daar zijn we niet bij.

In die mond zit ongetwijfeld een tong als een pincet, want de wijze waarop hij afgelopen week voor de camera stelling nam tegen de bedreigingsmachine uit Breda getuigde van moed. Kom niet aan zijn familie. Hij kan met die tong dus niet alleen van zich afbijten, maar er ook mee stimuleren.

Niet dat Sparta er nu ineens betoverend mooi door is gaan voetballen, maar kennelijk voelden de spelers wel aan dat er een man langs de zijlijn zat met een overdraagbare nieuwe spirit en nog belangrijker: een niet te beïnvloeden eigen mening. In elk geval was méér voetbal een basisvereiste.  

Men heeft het op Spangen waarschijnlijk heel lang niet willen zien omdat het de persoon Henk Fraser betrof (oud- Spartaan, vriendelijk, bondsoach, en een gentleman), maar er zat op het laatst toch enige metaalmoeheid in Sparta. Bovendien had assistent Ranković onder hem te veel te vertellen. Fraser mag dan vinden dat deze Servier te professional voor Sparta is, maar niet iedereen is gediend van een schreeuwlelijk.

Sparta heeft gestunt. Ook tegen Heracles. Opnieuw met zijn nieuwe linksback (Meijers) en zijn stijlvolle middenvelder (Mijnans). Wel ging er een enorme siddering door het Kasteel waar 2500 supporters in de bakkende zon de wedstrijd op een groot scherm volgen toen deze Meijers kort na rust bij de stand 0-1 ogenschijnlijk hands maakte in het strafschopgebied. Maar techniek staat voor niks: microscopisch werd door de VAR vastgesteld dat de bal eerst de knie van Meijers en daarna zijn (in de weg zittende) hand bereikte. Op dat moment schijnt hands ineens een stuk minder hands te zijn. Makkelie kent de regelas.

Er vielen drie doelpunten in Almelo. Van Verschueren, Thy en Engels. De wijze waarop de laatste (als wisselspeler) zijn treffer vierde: op een draf naar de bank waar trainer Steijn gereed stond stond om te worden geknuffeld – het geeft wel aan dat de harmonie na de trainerswisseling in tact was gebleven.

Komende weken zal men weten hoe het bij Sparta nu verder moet. In elk geval zou voor het moreel wel prettig zijn als de nieuwe technisch-directeur Nijkamp deze week al tot een akkoord zou kunnen komen met de vorige week 31 jaar geworden en ook in Almelo weer overeind gebleven Bart Vriends, die in het kader van het historisch besef rond Sparta inmiddels ook zijn beschermende status bereikt heeft. Soms moet men van heel ver afkomstige nieuwe Rotterdammers wijzen op een zekere clubhistorie.