door Jan D. Swart 

Het lijkt zo voor de hand liggend een resterend half uurtje te benutten om een 2-0 voorsprong veilig te stellen met een extra centrumverdediger, maar in het geval van Sparta in deze fase van de competitie riskeer je daarmee toch een zeperd. Met de schrik vrij, maar een ervaring rijker.

Terugvallen op Beugelsdijk houdt namelijk automatisch in dat elke vorm van creativiteit verdwijnt en laat nou net juist die artisticiteit de triomf zijn waardoor Sparta dankzij de inzichten van Maurice Steijn met hem inmiddels vier punten in de pocket heeft. Met Mijnans. Die vooral. Met Namli. Tweemaal à la carte. En voque bij de fans. En niet te vergeten Van Crooij met die half afgezakte kousen en een rood hoofd van zelfvertrouwen. Een boerse voetballer in aangezicht, maar hij heeft vergezichten genoeg.

Duizenden eieren zijn er zaterdag in Rotterdam in konten van Spartanen gaar gekookt. Allemaal angst. Ik herhaal: angst. Maar ouwe angst. En niet zeggen dat Sparta op het moment van de wissel Namli-Beugelsdijk in de verdediging werd gedrukt. Geen sprake van. Pas daarna. Dus niet meer doen. Want toen later ook Heijlen nog aan de muur werd toegevoegd was Sparta weer even terug in de ruïne van het Rankovic-abattoir. Geen spoortje voetbal meer te bekennen.

Daarom moet het einde van FC Groningen – Sparta (1-2) een verademing geweest zijn voor Steijn, die het van alle kanten was afgeraden om Fraser te vervangen maar het toch maar flikt. En die Namli haalt hij vast het veld niet meer af ten faveure van de inquisitie. Niet nodig. Het centrum van Sparta is met Vriends en Auassar mans genoeg en de rentree van Meijers is al even opvallend als begrijpelijk. Weer een Steijnmomentje. Weliswaar is Pinto de meest voetballende linksback, maar waar al die tijd de voorkeur voor Durmisi vandaan is gekomen, het blijft een raadsel. Ook wie hem opspoorde.

Met een beetje mazzel zou Steijn al geschiedenis hebben geschreven met vier punten uit twee wedstrijden. Hij heeft alleen de pech dat Willem II en Fortuna het in doodsnood ook op hun heupen hebben en eigenlijk RKC en PEC ook. Het is daardoor ongewoon spannend in de staart van de eredivisie, mede dankzij Verschueren en Thy die voor Sparta de twee doelpunten voor hun rekening namen. Assists van Mijnans en Namli. Die Eurekamomentjes zijn hard nodig. Steijn heeft daar oog voor. Met alleen verdedigen, vloeken, tieren, dus Rankoviceren kom je er niet. 

En dit tot slot: Okoije. Zonder hem zou de nachtrit Groningen-Spangen met al die andere conflicterende uitslagen een hel zijn geweest. Maar de lenige doelmanacrobaat, die het lichaam van Jan van Beveren heeft, was elektriserend weer vrijwel alles en iedereen de baas. Waarmee de voorlaatste competitiewedstrijd van Sparta – komende woensdag thuis tegen PEC – de status krijgt van een titelstrijd.