Als 76-jarige heb ik de samenstelling van onze bevolking zien veranderen. Wat ik ook heb zien veranderen is ons taalgebruik. Sommigen menen anderen het gebruik van bepaalde woorden te moeten verbieden. Omvolken is zo’n woord.

Zuid Europa

De eerste verandering kwam uit Zuid Europa. Zogenaamde gastarbeiders uit Italië, Spanje, Joegoslavië en Griekenland kwamen in ons land werken. Prima, hier waren ze nuttig, in eigen land werkloos. De meeste keerden terug naar de zon, sommigen bleven, meestal omdat ze hier een partner gevonden hadden. Er waren weinig problemen en ruzies: het bleef bij een scheldwoord als spagettivreters.

Turkije en Marokko

Toen de arbeidsmarkt krap bleef, werd aan arbeiders in Turkije en Marokko gevraagd hier te komen werken. Ze kwamen massaal en na enige jaren mochten ze – in tegenstelling tot anderen – hun families over laten komen. Daar waar Zuid-Europeanen teruggingen, bleven zij liever in een religieus inferieur Westers land dan in de Islamitische heilstaat van oorsprong. Nu kwam het wel tot problemen en ruzies; de woorden Turk en Marokkaan werden scheldwoorden. De reden daarvoor laat ik in het midden, maar de wrijving tussen Islamitische regels en onze traditionele waarden en normen lagen er vaak aan ten grondslag.

Verandering

De samenstelling van onze bevolking is sindsdien enorm veranderd. Bekijk de demografische tabellen en statistieken maar.  Zo zijn er meer dan een miljoen moslims in nog geen veertig jaar gekomen. Ook de dekolonisatie van Suriname heeft vele Surinamers doen besluiten om naar ons land te komen. Daarnaast hebben veel mensen uit de Antillen hun voorbeeld gevolgd.

Door de open grenzen van de EU en het gebrek aan arbeidskrachten zijn vele duizenden mensen uit Oost-Europa onze grens gepasseerd. Tel daar een instroom van nu 70.000 asiel(geluk)zoekers per jaar bij op en je kan tot de conclusie komen dat de tijd waarin ik het enige jongetje met zwart haar in de klas was, heel lang achter ons ligt.

Semantiek

Nu doet zich het merkwaardige verschijnsel voor, dat je die verandering in onze demografische samenstelling vele namen mag geven: verandering, verkleuring of het liefst het begrip diversiteit gebruiken, maar het Vlaamse omvolking mag niet, terwijl dat woord gezien de spellingscorrectie niet eens bestaat: het zou extreem rechts zijn. Het argument dat historisch ongeschoold politiek correct Nederland altijd gebruikt.

Laat ik het nu een keer duidelijk maken. In de tijd dat extremisten het in Europa voor het zeggen hadden en meedogenloos gebruik maakten van hun machtsposities spraken ze over zuiveren in plaats van omvolken: zowel de Duitsers als de Russen.*

Die term dekt ook de lading veel beter. Het constateren van een demografische verandering heeft helemaal niets te maken met het willen aanzetten tot zuivering of genocide.

Stok en hond

De heersende politieke kliek c.q. het kartel heeft met hun paladijnen bij de pers een excuus nodig om hun schaamteloze gegraai en machtswellust te vergoelijken en dan is verketteren van de oppositie het geijkte middel. Wijzen op de veranderde samenstelling van de bevolking mag niet. Direct wordt op schofterige wijze gewezen naar het barbaarse verleden dat ons land vijf jaar geknecht heeft. Het woord omvolken is de stok om de hond te slaan.

Daarom zullen wij nimmer vergeten dat Pim Fortuyn met exact dezelfde intentie, aan het meest bekende slachtoffer van de zuivering, Anne Frank gekoppeld werd.

* Beide “zuiverende” volkeren noemden zich socialistisch