Op 19 februari jl. zou Pim Fortuyn 73 jaar zijn geworden. Op zijn geboortedag was de laatste aflevering van de documentaireserie ‘De strijd om het Binnenhof’ over politieke leiders die een cruciale rol hebben gespeeld in de geschiedenis van onze democratie, aldus de NTR. Pim Fortuyn was de enige van de politieke leiders – in deze documentaireserie - die het Binnenhof niet heeft gehaald. Gestopt door kogels.

‘De kogel kwam van links, aldus de LPF-voorzitter na de moord.’

Toen ik naar de documentaire keek, kwam bij mij de woede, verontwaardiging en verdriet weer terug. Ik weet nog heel goed hoe verketterd en gedemoniseerd hij werd door de gevestigde orde van links tot rechts. Aan het einde van de documentaire stonden twee dames (acteurs) voor het beeld van Pim Fortuyn in Rotterdam de een zegt tegen de ander: ‘Hij werd te groot. Daarom moest-ie dood.’

We zullen het nooit weten. Maar wat ik wel weet, het waren revolutionaire tijden: de gevestigde orde was bang, de gevestigde belangen stonden op het spel, er was veel te verliezen voor de machtigen en ‘de boven ons gestelden’.

Uiteindelijk verloor Pim Fortuyn zijn leven en veel kiezers hun hoop op verandering en kon de gevestigde orde opgelucht ademhalen. De dichter Gerrit Komrij heeft op de ochtend na de moord, de opluchting van de gevestigde orde briljant verwoord in het gedicht, ‘De zittende politicus’. De moeite waard om dit gedicht te googelen!

Maar goed, het is inmiddels februari 2021 en je kunt je afvragen hoe Pim Fortuyn naar de huidige tijd zou kijken? Een tijd waarin de politieke correctheid vele nieuwe gezichten heeft gekregen en waarin de ‘Weg met onze cultuur’ mainstream is geworden, hooguit wat gedempt door de corona-pandemie. Ongetwijfeld had hij mooie heldere analyses en niet alledaagse oplossingen bedacht! Helaas kunnen we hier alleen maar over dromen, want Pim is dood.

De documentaire over zijn ‘’strijd om het Binnenhof’’ was mooi en evenwichtig samengesteld, ironisch genoeg door zijn plaaggeest van weleer Wouke van Scherrenburg: 'Ga lekker naar huis, koken, veel beter.'

In de documentaire komen onder andere Simon Fortuyn, Marco Pastors, Jan ‘t Hooft en Ad Melkert aan het woord. Wat mij opviel was het chagrijn van Ad Melkert, nog steeds, die door de opkomst van Pim Fortuyn zijn PvdA historisch zag verliezen en een einde maakte aan zijn politieke carrière.

Kortom het was de moeite waard om deze documentaire over Pim Fortuyn te bekijken. Na afloop schonk ik mij zelf - voor het eerst sinds 1 januari - een glas wijn in. Ik mijmerde weg en dacht aan de beste Minister President die Nederland nooit heeft gehad.