Nu het nieuwe veelbelovende regeerakkoord er ligt, weet je vrijwel zeker dat de oppositie over het milieu gaat zeuren. 

In 1950 was de gemiddelde leeftijd voor mannen 70,3 jaar en voor vrouwen 72,6.  In 2022 voor mannen 79,9 en vrouwen 83,1.

We leven gemiddeld een stuk langer en dat is volgens sommige onheilsprofeten merkwaardig.

Kernenergie

In de jaren vijftig leek kernenergie de oplossing voor alle problemen, maar al snel werd de focus gelegd op het radioactieve afval en niet op de milieuvriendelijke* opwekking van energie. Het afval kon hergebruikt worden en opgeslagen in verlaten mijnen, maar uiteindelijk was de lobby van milieuactivisten zo sterk, dat voor afbraak van kerncentrales werd besloten en men bijna voor 100% overging op fossiele brandstof. Niet echt slim met de kennis van nu.

Club van Rome

In 1968 kwam voor het eerst een club geleerden bijeen in Rome, die stelde dat er grenzen aan de economische groei moest komen en dat het milieu ernstig vervuild dreigde te raken door de ongebreidelde groei. Minder mensen en schoonmaken van de leefomgeving waren de belangrijkste conclusies. Door wereldwijde publicaties en de veranderingen die mensen zelf in hun omgeving hadden waargenomen, werden de lessen ter harte genomen. In de meeste Westerse landen ontstonden groepen die zich gingen inzetten om het milieu te verbeteren en hun inspanningen bleken lonend. Rivieren werden schoner, luchtvervuiling nam af en natuurgebieden werden beschermd.

Doorgaan met protest

Hiermee leek de club van Rome en in hun kielzog andere milieu organisaties hun doel bereikt te hebben. Alleen de groei van de wereldbevolking baarde grote zorgen, maar de Maoïstische dwang tot het stichten van één kind gezinnen was buiten China onmogelijk. Milieubewegingen bleven alert op vooruitgang en naleving van de genomen milieu maatregelen. Hun belang taande, maar daar werd wat op gevonden.

Opéénvolging ellende

Voortdurend werd bij de media (altijd kritiekloos wat betreft milieu) door activisten - meestal in een gebreide trui, met hoornen bril en ongekamd haar -  alarm geslagen. Het ontstane gat in de ozonlaag zou weldra wereldwijd huidkanker gaan veroorzaken. Toen dat probleem niet zo urgent bleek te zijn, werden we overspoeld door zure regen die al onze bossen tot woestijnen zou gaan vervormen. Wederom waren de “gebreide truien” de onheilsprofeten. Ze ontvingen uit hun stichtingen zo’n salaris, dat ze constant op de groene barricades konden blijven staan: protesteren werd een beroep. Ondertussen had ook de politiek dit gat in de markt ontdekt. Na de val van de muur weden rabiate communisten in één klap milieuactivisten: een politiek wonder!

Het gaat door

Klimaatverandering is een historisch verschijnsel, maar ook een bron van inspiratie voor milieu-belanghebbenden. Plotsklaps een teveel aan CO2 in onze lucht lijkt goed voor groene planten**, maar nee hoor alarm; allerlei ongewenste gewassen zouden juist daardoor gaan gedijen. Toen het onlogische van deze redenatie overal doordrong, werd het teveel aan stikstof het nieuwe probleem. Daardoor zouden onze natuurgebieden (door mensen aangelegde parken) gaan verdwijnen. Natuurlijke bestrijding bleek de oplossing niet, maar de Oostblokmanier via ingrijpen door de overheid wel: verboden op woningbouw, melkveehouderijen, akkerbouw, wegenaanleg, houtkachels, gasgebruik en uiteindelijk waarschijnlijk op diep ademen.  

En dan nu PFAS. Wederom zien we dezelfde types – ze gaan er door hun veganisme wel steeds slechter uitzien – ons waarschuwen. Merkwaardig dat we ondanks onze grote technische kennis pas nu van PFAS horen en dat we al jaren zonder problemen in open water zwemmen, eitjes van de eigen kip tikken en uit ons moestuintje eten.

Gewoon blijven doen dus; we doen het al eeuwen en we worden er alleen maar ouder van.

*Anachronisme, dat woord bestond toen nog niet.

**In kassen wordt vaak extra CO2 in de lucht gebracht; het bevordert de groei.